Μυρίζω το τρίπτυχο «Πατρίς-Θρησκεία- (στρέιτ) Οικογένεια» σαν νεκατώνω τα παλιοφυλλάδια. Βρίσκω τζαι θκυό χειροποίητες σημαίες, μιαν Κυπριακή τζαι μιαν Ελληνική. Τζαι στις θκυό γράφει που κάτω: «Ζήτω η Σημαία μας.» Μα ποια σημαία μας? Γελώ. Εθνικές επετείοι κάμνουν παρέλαση μπροστά μου, ο Παλαιών Πατρών Γερμανός, ο Αθανάσιος Διάκος που έπρεπε να ξισκολήσω για να μάθω ότι εν τον εκάμαν σούβλα. Τζι ο Γρηγόρης Αυξεντίου. Το παιδικό μου χέρι σημειώνει που κάτω που το κείμενο: «Οι Άγγλοι τον έκαψαν με βενζίνα ζωντανό.» Λες τζαι είχε σημασία, κυρά δασκάλα, αν τον έκαψαν με βενζίνα ή με πετρόλαον; Το τραύμα ήτουν τραύμα.
ΦΥΛΛΑΔΙΟ Λεξιλογικές ασκήσεις
Την δασκάλα μου τη λένε Χρυσούλα, την δασκάλα μου τη λένε Χρυσούλα.
Αγαπώ τα χελιδόνια, αγαπώ τα χελιδόνια, αγαπώ τα χελιδόνια, αγαπώ τα χελιδόνια.
Αγαπώ το σχολείο, αγαπώ πολύ το σχολείο, αγαπώ πάρα πολύ το σχολείο.
Το τραίνο, το τραίνο, το τραίνο, το τραίνο, το τραίνο.
Το αυγό, το αυγό, το αυγό, το αυγό, το αυγό.
Τομάτα, τομάτα, τομάτα, τομάτα, τομάτα.
Το OCD μου να τρυπώ με ένα «ν» την τομάτα της κυρίας Χρυσούλλας τζαι η πρώτη μου κρυφή επανάσταση, να επαναλαμβάνω τη λέξη που μέσα μου «Ντομάτα, Ντομάτα, Ντομάτα.»
Χριστουγεννιάτικο τραπέζι
Έπρεπε να φάμεν τον γάλο φέτος μαζί. Κλασσικό τραπέζι στο χωρκό, οι άντρες εκάθουνταν στην μια μερκά αγκαλιά τες πότσες με το κρασί, οι γυενέτζιες στη μέση τζαι τα μωρά στην άλλη άκρη. Οσάν καλή γεροντοκόρη έπιασα τζι εγιώ τη θέση μου πάνω στο πιο κοντινό ράφι κοντά στα μωρά τζι εδιερωτούμουν αν έπεσα θύμα απαγωγής που το Πνεύμα των Χριστουγέννων σαν ετζοιμούμουν τζι εμετέφερεν με πίσω στη δεκαετία του 1950.
Προς στιγμής εθαύμασα το σόιν μου. Εκατακτήσαν το πεπαλαιωμένο αμερικάνικο όνειρο, επροχωρήσαν τζι ένα βήμα πάρατζιι τζι εστήσαν τζαι το κκομπιούτερ στο σαλόνι καρτζίν που την βιτρίνα με τα 100% ασημένια προτσομάχαιρα...
Τούτα εσκέφτουμουν τζαι άλλα πολλά ως την ώρα που άκουσα τον οικοδεσπότη του φιλόξενου σπιθκιού να συμβουλεύκει ένα μικρό αγόρι που εν θα ήτουν 10 χρονών:
«Ρούλλη όι πελλάρες, είπαμεν είσαι άδρωπος όι να μας κάμεις ρεζίλι.»
Είδα την θκειά μου ντυμένη με κόκκινη στολή να χαχανίζει πίσω που τα μισοξικολλημένα της γένια σαν μας μοιράζει τα χριστουγεννιάτικα δώρα τζαι να εν φυσιολογικό. Είδα τζαι το μικρό αγόρι, τον «Ρούλλη» να χορεύκει το πιο χαριτωμένο μπέλλυ ντανς- καλλύτερο τζαι που τες κορούδες που τον περιτριγυρίζαν τζι εσκέφτηκα τζαι την Marmite που έλειπε που δίπλα μου επειδή, έτσι πολλά χονδρικά, ανατομικά λείπει της ένα κομμάτι κρέας.
Εξαπόλησα την ζάμπα του γάλου στο πιάτο μου, έφκυκα έξω να βρω καμιά χόστρα να πκιώ τσιάρο σαν την έφηβη τζι ευχήθηκα που μέσα μου τούτος ο μιτσικουρής να γινεί μεγάλος τζαι τρανός χορευτής τζαι να τους έμπει ούλους στο μμάτι σε τούντη κοκκόνα της γης που ζιούμε που αντί να αναδεικνύει, φιμώνει τα παιδκιά της.
ΦΥΛΛΑΔΙΟ Δημιουργία Προτάσεων
Εν θα ξεχάσω ποττέ ότι την πρώτη μου δασκάλα ελαλούσαν την Χρυσούλλα όι γιατί το έγραψα μια φάουσα φορές στο φυλλάδιο, αλλά επειδή εβάσταν την τάξη μας για τρεις χρονιές.
Εν κόφκω φλέβα για τα χελιδόνια τζαι εξακολουθώ να τριβιτζιάζουμαι όταν θορώ γραμμένη την λέξη τομάτα.
Αν είχα επιλλογή να γκρεμίσω κάτι τούτο θα ήταν το Υπουργείο Παιδείας (με τες αρούρες μέσα που εκαλοκάτσαν τζαι ξίουντα) τζαι αν είχα τζαι την δυνατότητα να το ξαναστήσω θα διόριζα τους καλλύτερους Παιδαγωγούς να κάμουν την δουλειά τους όπως πρέπει στα σχολεία.
Παρόλον που απλοποιήσαν την γραμματική, συνεχίζω να γράφω το τραίνο με «αι» επειδή τζίντο «αι» εκολλήθηκε στην 6χρονη φαντασία μου πως μοιάζει με βαγόνι τζαι επιμένω να γράφω το αυγό με «υ» επειδή τζίντο «υ» θυμίζει μου αυγοθήκη…!*&%?
Οι ιδέες αλλάσουν, κοσμοθεωρίες απομυθοποιούνται, που αλλού εξεκίνησα, στην πορεία εξίχασα που έθελα να πάω, βρίσκω με, ξαναχάννω με… ένα κομμάτι μου μένει πάντα το ίδιο, το να μου αρέσκουν οι γυναίκες, επειδή έτσι εγεννήθηκα. Επέταξα τα φυλλάδια, εκράτησα μόνο τούτη την ζωγραφιά, με την ευχή να γινεί κάποτε πραγματικότητα.
Καλή σας Χρονιά! Γεμάτη σασπένς, ίντριγκες, πάθη, χαρές τζαι περισσότερη αποδοχή!
Με εκτίμηση η Killa Flava της Marmite.
