Το 1969 ήταν σημαδιακή χρονιά: Οι
Led Zeppelin εκυκλοφορήσαν το πρώτο άλμπουμ τους, έγινεν η πρώτη
επιτυχής μεταμόσχευση καρδιάς τζαι ο άθρωπος επάτησε για πρώτη φορά στο
φεγγάρι.
Τζαι πολλά έτη φωτός μακριά που
το φεγγάρι, σε ένα σκοτεινό club, το Stonewall Inn, σε κάποιον δρόμο της Νέας
Υόρκης, κάτι παιδκιά εστέκουνταν σειρά, ο ένας δίπλα που τον άλλον τζι
εκαρτερούσαν το γυρίν τους, φοΐτσιασμένοι. Εν ήταν η πρώτη φορά που τους
ετύγχαινε. Εξέραν ‘ντα’μ’που έπρεπεν να κάμουν για να γλυτώσουν το ξύλο: Να
φκάλουν την ταυτότητα τους, να πιστοποιηθεί το φύλο τους τζαι να ποζάρουν για
την καθιερωμένη φωτογραφία που θα κοσμούσε το εξώφυλλο κάποιας φυλλάδας το
επόμενο πρωΐ: “Σοκ! Ιδού οι τοιούτοι της Νέας Υόρκης”.
Σε περίπτωση που η ενδυμασία
κάποιου επροκαλούσεν υποψία, αναγκάζετουν να πάει στις τουαλέτες μαζί με μιαν
γιεναίκα αστυνομικό, η οποία εταυτοποιούσεν το φύλο του με τρόπο εξευτελιστικόν
τζαι πρόστυχο. Αν ήταν άντρας ντυμένος γιεναίκα εσυλαμβάνετουν επι τόπου. Αν
ήταν γιεναίκα, ήταν αναγκασμένη
δια νόμου να φορεί τουλάχιστον 3 κομμάθκια ένδυσης τα οποία θα μπορούσαν να
χαρακτηριστούν “γυναικεία”. Σε αντίθετη περίπτωση επερνούσαν της χειροπέδες.
Συνηθισμένα πράματα στην Αμερική
του 1969. Οι θαμώνες υπομέναν σιωπηλά την μιαν αστυνομική έφοδο μετά την άλλη,
αντιμέτωποι με την σωματική τζαι την λεκτική βία, τον εκφοβισμό, τον χλευασμό,
τον εξευτελισμό μόνο τζαι μόνο επειδή ήταν διαφορετικοί. Επειδή ήταν γκέη.
Τζείνη την νύχταν όμως, κάτι άλλασσε.
Τα παιδκιά του club, απηυδισμένοι νέοι αθρώποι, επατήσαν πόιν!
Αρνηθήκαν να δείξουσιν ταυτότητα.
Εν ακολουθήσαν καμιάν αστυνομικό στις τουαλέτες. Ενώσαν τις φωνές τους,
εσταθήκαν ο ένας δίπλα που τον άλλον τζαι εξεγερθήκαν. Τζι εν αφήκαν κανέναν με
να τους φοΐτσιάσει, με να τους υποτάξει.
Άμμαν είδαν οι αστυνομικοί πως η
κατάσταση εν ήταν διαχειρίσιμη πκιον, αποφασίσαν να πάρουν όσους πιο πολλούς
που τους θαμώνες στο τμήμα. Δκυο-τρείς πιο λυσσιάριδες αστυνομικοί αρκέψασιν να
χουφτώνουν ορισμένες που τις λεσβίες μέσα στο club την ώρα που προσπαθούσαν να
τις συλλάβουν, πράξη που επροκάλεσεν μιαν γενικότερην αναστάτωση. Όσοι που τους
παρευρισκώμενους εν είχαν συλληφθεί, αντίς να βουρίσουν να φύουν όπως εκάμναν
συνήθως, εμείναν στην είσοδο του club, τζαι σιγά σιγά άρεκψε να μαζεύκεται
τζιάλλος κόσμος.
Οι αστυνομικοί εχάσαν τα. Τούτοι
οι αθρώποι, άλλωστε, ήταν μιάσματα. Τούτοι οι αθρώποι - οι μαλακτοί, οι
αρσενοκοίτες, οι απόκληροι - ως τότε εσσιύφκαν κκελλέ, τζαι εδέχουνταν κάθε
μορφής καταπίεση.
Τζι όμως, τούντην φορά καμιάν
150ρκά άτομα εστέκουνταν πόξω που το club – κάποιοι θαμώνες, κάποιοι περαστικοί
- τζαι εθωρούσαν τους συλληφθέντες να μεταφέρουνται μέσα στις αστυνομικές
κλούβες.
Ένας εφώναξε “Gay power!”, άλλος
ετραγούδαν ένα επαναστατικό τραγούδι. Κάποιος αστυνομικός εκούντησεν μιαν
τραβεστί, τζαι τζείνη εγύρισεν του την τσάντα της πας στην κκελλέ. Το πλήθος
εχειροκρόταν! Οι περαστικοί αρκέψαν
να πετάσσουν πρώτα σελίνια τζαι ύστερα μπουκάλλες προς τους αστυνομικούς. Έπεσε
σύρμα ότι όσοι θαμώνες εμείναν μέσα στο club εξυλοκοπούνταν τζείνη την
ώρα. Άρκεψε να μαζεύκεται παραπάνω
κόσμος που τα γυρόν μαχαζιά.
Μια λεσβία εμάσσιετουν να ξεφύγει
που τέσσερεις αστυνομικούς που εμάχουνταν να την ακινητοποιούσαν τζαι τζείνη εσυνέχιζε
να παλεύκει. Φακκά της ο ένας αστυνομικός με το γκλομπ πας στην κελλέ επειδή
επαραπονέθηκε πως οι χειροπέδες ήταν πολλά σφιχτές. Ο κόσμος άρκεψε να
γιουχαΐζει. Γυρίζει η λεσβία προς τον κόσμο γυρόν τζαι φωνάζει τους: "Γιατί
δεν κάμνετε κάτι ρε παιδκιά;". Ακινητοποιούν την ξανά οι αστυνομικοί τζαι
κωλοσύρνουν την μέσα στην κλούβα. Το πλήθος εξαγριώνεται παραπάνω. Ήταν
μαζεμένοι πας τους 500 τωρά.
Στην προσπάθεια τους να
απομακρύνουν το πλήθος τζαι να επαναφέρουν την τάξη, οι αστυνομικοί κουντούν
στα τυφλά, με μανία, τζαι ρίφκουν κάποιους που τους περαστικούς χαμαί. Κάποιοι
που τους αθρώπους που εν μέσα στην κλούβα ξεφεύγουν. Η εξέγερση φτάνει το απόγειο της με το πλήθος
να να είναι πλέον ανεγξέλεγκτο. Κάποιοι που τους συμμετέχοντες μάχουνται (τζαι καταφέρνουν) να αναποδογυρίσουν μιαν που τις αστυνομικές κλούβες.
Πεζοί αστυνομικοί τζαι κάποια
αστυνομικά οχήματα τρέπονται σε φυγή.
Οι αθρώποι που εμαζευτήκαν φωνάζουν
για τα δικαιώματα τους. Απαιτούν ίση μεταχείριση. Πετάσσουν πέτρες, τούβλα,
σκουπίδκια. Ορισμένοι αστυνομικοί κλειδαμπαρόνουνται μέσα στο club,
περικυκλωμένοι που αθρώπους που ανεκτήκαν που’λλόου τους τόσα πολλά, για τόσο
πολλη τζαιρό τζαι εν αντιδράσαν.
Το πλήθος περικυκλώνει τους αστυνομικούς που εχωστήκαν μέσα στο club.
Σπάζουν τα παράθυρα. Πετάσσουν μέσα αναμμένα σκουπίθκια. Οι αστυνομικοί
φκάλλουν πιστόλια.
Που μακριά, ακούουνται σειρήνες.
Καταφθάνουν ενυσχίσεις για να ελευθερώσουν τους πολιορκημένους αστυνομικούς. Το
πλήθος σχηματίζει τείχος τζαι δεν τους αφήνει να περάσουν. Ένας από τους
συμμετέχοντες συνοψίζει:
“Οι μπάτσοι είχαν ξεφτιλιστεί
παντελώς. Αυτό δεν είχε ξαναγίνει. Οι μπάτσοι ήταν πιο θυμωμένοι απο ποτέ,
γιατί ενώ άλλες μειωνότητες είχαν εξεγερθεί, οι πούστηδες [sic] υποτίθεται δεν
έπρεπε να εξεγερθουν! Καμιά ομάδα δεν είχε εξαναγκασει ποτέ τους μπάτσους σε
υποχώρηση κι έτσι ο θυμός τους ήταν απερίγραπτος. Ήταν έτοιμοι να σκοτώσουν”.
Σε μια εξέλιξη-έκπληξη, οι
αθρώποι στην εμπροσθογραμμή των εξεγερμένων πιάνουνται που τους ώμους τζαι
ξεκινούν να χορεύκουν καν-καν, τραγουδώντας ταυτόχρονα ένα γνωστό τραγούδι της
εποχής, με τους στίχους διασκευασμένους ώστε να δείχνουν πόσο αψηφούσαν τους
αστυνομικούς.
Οι αστυνομικοί εφκάλαν τα γκλομπ.
Εσαπατζιάσαν όποιον εβρέθηκεν
στον δρόμο τους. Πολλοί εκαταλήξαν στον νοσοκομείο τζείνη την νύχτα, αλλά δεν
το εβάλαν κάτω.
Τις επόμενη μέρα, η κατάσταση
επαρέμεινεν εμπόλεμη στην περιοχή του Stonewall Inn. Οι τοίχοι εγεμώσαν
graffiti με συνθήματα υπέρ των γκέη τζαι ώσπου να νυχτώσει οι δρόμοι γύρω που
το club ήταν ασφυκτικά γεμάτοι. Χιλιάδες άτομα, γκέη, λεσβίες, τραβεστί αλλά
και στρέητ, ήρταν να υποστηρίξουν την εξέγερση. Και για πρώτη φορά (καθότι η
ομοφυλοφιλία ήταν ποινικό αδίκημα) ομόφυλα ζευγάρια εφιλιούνταν ανοιχτά, μέσα
στους δρόμους, τζαι εκφράζαν την σεξουαλικότητα τους άφοβα, με την στήριξη ούλλου
του κόσμου που εμαζεύτηκεν για να τους συμπαρασταθεί. Οι συγκρούσεις με την αστυνομία εσυνεχιστήκαν για δεύτερη
νύχτα και ήταν εξίσου βίαιες.
Τις επόμενες μέρες, αθρώποι που
δεν ήταν καν παρόντες στην εξέγερση εκινητοποιηθήκαν. Τζαι τούτη η ομάδα, η
κατατρεγμένη, εσυσπειρώθηκε τζαι άρχισε να παλέφκει για τα δικαιώματα της σαν
σύνολο, περήφανη πλέον για την ύπαρξη της τζαι χωρίς να χώννεται άλλο σε σκοτεινά
clubs τζαι να ανέχεται την καταπίεση, την βία τζαι τον εξευτελισμό.
Εις μνήμην της εξέγερσης του
Stonewall τζαι της απαρχής του κινήματος υπερ των δικαιωμάτων των ΛΟΑΤ, τα
πρώτα χρόνια μετά την εξέγερση εγίνετουν μπροστά που το club η εκδήλωση “Ετήσιας
Θύμισης”, υπο μορφή διαμαρτυρίας.
Σιγά σιγά τούτη η εκδήλωση
εσταμάτησε να εν διαμαρτυρία τζαι έγινε πορεία Υπερηφάνειας – δηλαδή μια μέρα
κατά την οποία τα ΛΟΑΤ άτομα φκαίνουν στον δρόμο τζαι γιορτάζουν το σθένος με
το οποίο εδιεκδικήσαν, τζαι εκερδίσαν, (κάποια που) τα αυτονόητα δικαιώματα τους.
Τζαι ναι! Νιώθουν υπερηφάνεια για
όσα εκαταφέραν μέσα που τις συγκρούσεις τους, είτε αυτές ήταν συναισθηματικές,
σωματικές, βίαιες ή αιματηρές. Συγκρούσεις με τους γύρω τους ή ακόμα και με τον
ίδιο τους τον εαυτό.
***
Το πιο πάνω κείμενον εγράφτηκε ως
model answer για να βοηθήσει ούλλους τους γονιους που αναρωθκιούνται τι να πουν στα κοπελλούθκια τους για τους "πούστηδες" που
"εν αντρέπουνται" τζαι φκαίνουν τζαι "προκαλούν", τζαι "διαφημίζουν" τις
"προτιμήσεις" τους, τζαι για ούλλους τους συμπολίτες μας που “δεν έχουν
πρόβλημα με τους γκέης, μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν σπίτι τους, αλλά [...]".
Τζαι για τούτον:
Με εκτίμηση,
Η Marmite της Killa Flava
