Ο Κωστής και η τουλάππα

Εψές εφκήκα με τον φίλο μου τον Κωστή. Γνωριζούμαστε που το σχολείο, ήτουν ο μιτσής που με έπερνε σπίτι μετά τα Φροντηστήρια πας στην λαντούαν του χωρίς να αγχώνουνται οι γονιοί μου άμπα και λατσίσει με ή πηδ:%$# με. Βλέπετε, εν ο ιδανικός γαμπρός που ονειρεύκεται κάθε μάνα για την κόρη της. Και όμορφος και ευγενικός και τωρά που εξαπόλησε την λαντούα κι έπιασε το Άουτι εγίνηκε ο πρίγκηπας που καρτερά η μάμμα μου πως αύριο μεθαύριο εννάρτει με τα φκιόρα και το δαχτυλίδι να με ζητήσει.

Όπως και να 'χει, ο Κωστής ποττέ δεν μου εκολλήθηκε. Είμαστεν όπως τα αδέρφκια, χρόνια τωρά, φκαίνουμε και πίνουμε τα ποτά μας και κόφκουμε τις κουβέντες μας, αλλά ο Κωστής ένηξερε για τις σεξουαλικές μου προτιμήσεις, ως εψές... Εν φκαίνω πόξω που το τουλάππιν συχνά. Εν θεωρώ πως αφορά τον οποιονδήποτε ποιαν βάλλω στην καρκόλαν μου, αλλά με τον Κωστή επαίζετουν η ειλικρίνεια στη φιλία μας. Εσκέφτηκα το πολλές φορές να του το έλεα για να ποφύω τις ερωτήσεις του τύπου "έχεις φίλο?" ή "γιατί εν έχεις φίλο?" ή "εν σου αρέσκει κανένας?" Εσκέφτηκα το να του το πώ και επειδή εν ένιωθα πως ήμουν 100% ο εαυτός μου μαζί του αλλά και για χάρην της φιλίας μας ήτουν πιό σοφόν να του το πώ...

Έτσι, μετά την πρώτη μπύρα, έκαμα έναν μικρό πρόλογο και λαλώ του:
- Κωστή μου, πρέπει να σου πώ κάτι για μένα που εν ήξερες, κάμε την καρκιάν σου πέτρα.
-Ναι...
Θορώ τον σάννα και εταράχτηκεν, εχαμήλωσεν το δείν του και εσφίχτηκεν. Άμπα και εκαρτέραν ερωτική εξομολόγηση? Άμπα και όντως εσφίγγετουν για να κάμει την καρκιάν του πέτρα?? Συνεχίζω τον πρόλογο μου, είπα να του το πώ με το μαλακό έτσι όπως τον είδα:

-Ωφείλω να σου το πώ επειδή γνωριζούμαστε χρόνια... Αρέσκει μας το ίδιο φύλο.
Εγέλασεν, νομίζω εκοτσίνησε κι όλας και λαλεί μου:

-Σοβαρά? Εν εχω κανένα πρόβλημα!

Και τσίνον ήτουν. Η νύχτα ετσσίλησεν ομοιόμορφα, είπε μου καλά έκαμα και είπα του το και μετά αλλάξαμε συζήτηση σαμπός και είπα του ότι αρέσκει μου η τασσινόπιττα. Έκαμεν μου εντύπωση το πόσο ανοιχτόμυαλος εν με το θέμα, αλλά επροβλημάτισεν με κι όλας η κούλ αντίδραση του.

Τελικά εν ξεπερασμένο να φκαίνεις που το τουλάππιν?


Με εκτίμηση,
η Killa Flava της Marmite

KillaMarmite (almost) interactive

Πιλοτικά τούτη την εφτομάδα θα κάμουμεν μιάν "ραδιοφωνική" εκπομπή που θα μπορείτε να την ακούσετε που το itunes ή που το winamp. Κάτι σαν podcast(?), αλλά ζωντανό.

Επειδή η ιδέα βρίσκεται σε πειραματικό στάδιο, μάλλον σε τούτη την πρώτη φορά απλά θα παίξουμε λλίη μουσική τζαι σιγά σιγά ίσως να γίνει εβδομαδιαίο πρόγραμμα. Όποιος θέλει ας κοπιάσει να του πιάσουμεν συνέντευξη!

Ακούμεν αντιδράσεις και προχωρούμεν ανάλογα. Προτεινόμενη πρώτη μετάδοση την Πέμπτη 5 Αυγούστου στις 20:00 μ.μ. Όποιος μπορεί να μας ακούσει για να δούμε: πρώτον, οτι όντως δουλεύκει το σύστημα και δεύτερον, αν σηκώνει πάνω που 2 ακροατές χωρίς να κάμει έκρηξη.

Για απορίες, διευκρινίσεις και σκοτεινά σημεία αφήστε μας σχόλιο.

Με εκτίμηση,

Η Marmite της KillaFlava

κι έτσι εκατάλαβα το

Ότι άρκησα να το καταλάβω, άρκησα. Παρόλο που όταν ήμουν μητσιά έπαιζα μάππα μες στες χωράφες με τους αρσενικούς, που επάτουν πόιν για να μεν φορήσω φούστα και που έτρωα ξενέρα όποτε μου εφέρναν δώρο κούκλα Μπάρμπι επειδή ήθελα στρατιωτάκια. Έννεν απαραίτητες προυποθέσεις που σε κάμνουν λεσβία τούτες όμως... ένει? Το βασικό εν η σεξουαλική προτίμηση, τα άλλα εν και λλίο στερεοτυπικά αν με ρωτάτε. Το σίουρο εν ότι τους άντρες ποττέ εν τους επροτιμούσα... ή έστω, τσίνοι οι ελάχιστοι που μου αρέσκαν- ίνταλος ετύχενε- εμοιάζαν με κορούες. Αλλά και πάλε εν το θεωρούσα περίεργο.

Θυμούμαι στο Λύκειο, ερωτήσαν με οι συμμαθήτριες μου πως και δεν είχα σχέση. Επήρα το πολλά προσωπικά, λαλώ τους "Τι υπονοείτε, ότι είμαι λεσβία??" Σημειώστε ότι τσίνο τον καιρό είχα το πρώτο μου crash με μια στρέιτ συμμαθήτρια μου και εκαρτέρουν την κάθε πρωί να μου πεί καλημέρα αλλιώς εν ήταν να μου πάει καλά η μέρα, αλλά και πάλε να μεν το είχα καταλάβει..? Θρεφτάρι του κατηχητικού με τα Κύριε Ελέησον και τα κομποσκοίνια, όποτε έκαμνα τούτη την "αμαρτωλή" σκέψη αυτόματα εσβήνετουν. Μόνο στο πίσω-πίσω μέρος της κκέλλες μου, ελάλουν, εαν κάποτε μου τύχει εν να δοκιμάσω.

Ήτουν και οι εποχές τότε διαφορετικές. Φταίει και το ότι εν και είμαι και κοινωνικόν (ζώ)ον και κακά τα ψέματα εαν δεν κάμνεις τα Ππι Αρ σου και τις γνωριμίες σου εν ακόμα πιο δύσκολο να γνωρίσεις άτομα τις φάρρας σου. Εν είχαμε με ομάδα Accept, με (real) L Word, με Secrets, με Escape τότε. Η μόνη επαφή ήτουν μέσω του mIRC. Και άτε μες σε τσίνον ούλλο το κόσμο τον χωσμένο που πίσω που τις οθόνες να σταβρώσεις πλάσμα της προκοπής. Εν ήξερες μεν αν σου εμίλαν άντρας που το έπαιζε λεσβία, με αν δεν ήταν καμιά ασχημοθκιάρτηστη και λλίον ψύχας και λλίον 20 χρόνια πιο μεγάλη σου κι εσύ ήσουν και ανήλικο... Κι όταν είσαι στην τρυφερήν ηλικία των 17, ενθουσιάζεσαι και πιστέφκεις τσίνα που εν να σου πούν τα άτομα τις φάρρας, επειδή έχετε ένα κοινό: Ότι σας αρέσκουν οι γυναίκες. Αλλά το θέμα μου εν άλλο.

Τσίνο τον καιρό ήτουν οι παραπάνω βαούμενοι μες στες τουλάππες τους. Εν ήταν trendy ακόμα στην Κύπρο να είσαι gay ή bi ή έστω gay friendly (όι πως τωρά αποδεχτήκαν μας, αλλά υπάρχει βελτίωση). Τότε ήτουν που το είχα βάλει στόχο να έβρω γκόμενο (!) Όμως εν και ήταν σαμπώς και είπα, θέλω παγωτό ας πεταχτώ να γοράσω... Ο ένας έτσι, ο άλλος άλλοσπος-είμαι που είμαι και λλίον πελλομαγνήτης και λλίον μαλακομαγνήτης- η μεγαλύτερη μου σχέση εκράτησε 1 μήνα και τσίνο με το κούντημα.

Ώσπου κι ύστερα ήρταν οι μέλισσες (που λαλεί και ο Ξανθούλης). Εβρέθηκε μια στρέιτ γνωστή, στρέιτ γνωστής που ήξερε μια ομοφυλόφιλη κι εγνώρισε μου την κι εμένα. Ένηξερω αν ήταν η περιέργεια μου, ή οι τάσεις του Superman που ήθελα δηλαδή να την βοηθήσω τάχατες να ισιώσει, ή οι ηθικοί μου φραγμοί που έλκουνταν που τον πειρασμό. Το σίουρο εν ότι αν ήταν κάποια στρέιτ στη θέση μου εν θα ασχολείτουν παρα πάνω. Κι έτσι εκάταλαβα το επιτέλους, αν και επέρασε καιρός να το αποδεχτώ κι επέρασα και καιρό μετά που ήμουν κατα φαντασίαν στρέιτ.

Τωρά γιατί σας το είπα τούτο ένηξερω. Αν θέλετε πάντος γράψετε στα σχόλια κι εσείς τις ανάλογες εμπειρίες σας. Προτινόμενη καλοκαιρινή ταινία το "My Summer of Love".

Με εκτίμηση,

η Killa Flava της Marmite


PS Πολλά φιλιά στη Marmite μου που λείπει κι εκρύανε το πλευρόν μου

Κάτι απ'το χθές (2)

Τσίντην εποχή την φυσανέμικη, είχα τα με μιαν κορούν (τσίνην που έρκουνταν συνοδεία για να την ρίψει η χωρκάτισσα με το ξωβαμμένο T-shirt της Madonnaς, αλλά τούτο εν εκτός θέματος). Όπως και να'χει, το κακόν και το καλόν μαζί εγινήκασιν.

Ήμουν απλούμενη πας στο κρεβατούδι όταν εφανήκασιν. Εντρέπουμουν να πάω να σιερετήσω, έτσι κι αλλιώς εν την επολλοσυμπάθουν την ψαροπούττα με την λιμένη φανέλλα της Madonnaς, πέτε το γιενετσίσιμη διαίσθηση? εν ετσιαττήσαν οι χαρακτήρες μας? Στα πολλά πολλά, επία κοντά για να μεν με πούν ακατάδεχτη και που πάνω.

Ήμουν όπως την σουζουλισμένη όταν την είδα την Marmite για πρώτη φορά, πάντα έτσι φαίνουμαι δηλαδή και πολλές φορές νομίζουν οι άλλοι ότι πίννω τίποτε ουσίες- μα ας μεν γίνω πάλε εγωκεντρική και ο κόσμος να περιστρέφεται γυρόν μου- η χωρκάτα που ήρτεν να ρίψει την (τότε) κορούν μου κι εγώ αγρόν εγόραζα, εσύστηνεν μου τις κοπέλλες . Ερώταν με "Τούτην ξέρεις την?", εδιεφκρίνιζεν μου "Τσίνην ξέρεις την" ώσπου και πολογιέται μια κορού με κόκκινο πλατίν παντελόνι και λαλεί μου "Εμένα θυμάσαι με" χωρίς να την ηξέρω, μεν με ρωτάτε γιατί αλλά είπα της ότι την εθυμούμουν.

Εν εμιλήσαμε ούλλη νύχτα ξανά. Οι άλλες επαίζαν μπουκκάλλα κι ετιτσιρόνουνταν μες στες παραλίες κι εγώ έκατσα δίπλα της διότι έφκαλεν μου μιαν... ασφάλειαν. Να πώ και την αλήθκειαν μου, εκτός του ότι εφάτσαρεν ναν η μόνη νόρμαλ στην κλούβα με τις κότες, ήτουν τζαι στο silent (όπως τα mobiles), ήρεμη, παράμερα που τον κόσμο αλλά σίουρα μες στον δικό μου κόσμο. Τούτη ήταν η πρώτη μας συνάντηση. Θυμούμαι ως τωρά τις κουβέντες που εκόψαμε σιωπώντας η μια δίπλα στην άλλη και τσίνον το ερωτηματικό (?) που εσχηματίστηκε πάνω που την κκελλέν της κι επελέκαν με ούλλη νύχτα γεμόνοντας με με απορίες για την εμφάνιση τούτου του πλασμάτου με το παρανοϊκό ντύσιμο.

Τα χρόνια επεράσαν, αέρες εφυσήσαν, εκοπάσαν, εφάμεν 3 χωρών βροχές, εκολυμπήσαμε σε θάλασσες με τσούχτρες, αshινούς και καρχαρίες κι ακόμα είμαστεν δαμέ, δίπλα δίπλα και σαν ένας άνθρωπος. Εν να σας κρατούμεν κι εσάς συντροφκιάν-οι λόγοι ακόμα άγνωστοι- που τούτον το μπλοκ.

Νάχετε υγείαν και έναν καλλύτερο που τα πέρσι καλοκαίρι!

Με εκτίμηση,
Killa Flava της Marmite

Κάτι απ'το χθές (1)

Tο καλοτζαίρι του 2003 ήταν πολλά φυσανέμικο. Μιάν νύχταν εβρέθηκα εις στην Σκάλα, μέσα στο αυτοκίνητο μιάς γιενέκας που είσσιεν μεγάλον κόλλημαν με την Madonna. Ήταν τζαι αλλό θκιό-τρείς γιενέτζες μαζί μας, όμως εν τες έξερα καλά. Είπεν μας να της κάμνουμεν παρέα μες στο αυτοκίνητο γιατί έθελεν να πάει σε ενα beach party στην Λεμεσό.

Τζείνην την ημέραν εφόρεν μιαν ξιφτυσμένην μαύρη μπλούζα που είσσιεν πάνω μιαν στάμπα, την Madonna με ένα καππέλλο cowgirl καβαλλημένη πάνω σε έναν μηχανικό ταύρο, τζαι πουκάτω έγραφεν "American Pie". Στην διαδρομή ακούσαμεν ένα potpourri που την δισκογραφία του απόλυτου είδωλου της, αλλά άμαν εκοντέψαμεν της Λεμεσού άλλαξεν CD τζαι έβαλεν μας να ακούσουμεν Διάφανα Κρίνα. Τούτος ήταν ο τύπος τραουδκιού που άρεσκεν της μιτσιάς που έθελεν να ρίψει, είπεν μας, τζαι εμάσσιετουν να μπεί η φτωσσιή η Madonna-fan μες στην ανάλογην διάθεσην πριν πάει να την έβρει.

'Αμαν όμως άρκεψε να τραγουδά τζαι στιχάκια που τα Διάφανα, ήρτεν η ώρα να επέμβουμε. "Madonna-fan μου", λαλεί της μιά ψιντρούα μιτσιά που εκάθετουν στο πίσω κάθισμα, "ο πόνος τούτης της μουσικής έννεν για να τραουδκιέται όπως τα hits του Πλούταρχου. Μόνο να σούζεις την κκελλέ σου τζαι να σφίγκεις τα σσιείλη σου πρέπει. Εν πόνος κουλτουρέ."

Έτσι τζαι έκαμεν η Μadonna-fan, όπως της επαράντζηλεν η Ψιντρούα. Τζαι εμπήκαμεν της Λεμεσού με σφιμένα σσιείλη τζαι κκελλέδες να σούζουντε τελετουργικά πάνω που τον στίχον του πόνου. Τωρά είμασταν έτοιμες. Έτοιμες τζαι rock.

Το party ήταν σε μιάν παραλία πας στην Τουριστική, αμμα μεν με αρωτήσετε που ακριβώς επειδή εν αθθυμούμαι. Είσσιε καμιά εκατοστή πλάσματα, μαλιαρούς, γενάες με κοντά πατταλόνια μπεζ/χακκί τζαι μαύρες φανέλλες με κάτι ροκ/μέταλ συγκροτήματα των 80s/90s, αντίστοιχες μαυροφορεμένες (αλλά όι χαμηλοβλεπούσες) γιενέτζες τζαι ποτζείνους τους άλλους τζαι τις αλλες με τα πλαθκιά πατταλόνια/σεντόνια τζαι τα ράστα/άφρο μαλιά που παν στα Καλά Καθούμενα. Είσσιε τζαι λλίες κοκέττες, ποτζείνες που ενομίσαν πως το party εννα ήταν κοσμικό event τζαι εμπηχτίκαν το τακκούνι τζαι το μέηκ-απ για να΄ρτουν να σταθούν μες στη άμμο, παντές τζαι έπιασεν κανέναν ο καηλές μες στα σκοτάδκια αννέν παστωμένες για αν δέννενει. Εν τζαι κρίνω τους αθρώπους, μεν με παρεξηγήσετε. Στο κάτω-κάτω είμαι ή ήμουν τζαι γω ούλλα τα πουπάνω πρόσωπα έστω για λλίο στην ζωή μου.

Τζείνη την νύχτα όμως, εν ήθελα να είμαι τίποτε που τούτα ούλλα. Έθελα απλά να κάτσω σε μιάν γωνιά, ύσηχη, τζαι να μεν ανοίξω συζήτηση με κανέναν. Με να με μάθουν, με να τους μάθω! ‘Οι, εν ήταν της μόδας το 2003 οι κορούδες της φάρας μας να το παίζουν “Μην-του-μιλάτε-του-παιδιού-γιατί-είναι Macho”, απλά συμβαίνει μερικες φορές - άμαν η εποχή εν φυσανέμικη ειδικά- να πιάνω τον ρόλο του απλού τζαι αμερόληπτου παρατηρητή, συμπαθάτε με. (Συμπαθάτε με τζαι για την ορθογραφία μου, μιας τζαι έφερεν το η κουβέντα.) Έκατσα δίπλα που μιαν μάτσα γνωστές μου τζαι έλπιζα πως άμαν αρκέφκαν να κάμνουν καρκασσιαλλίκκιν κανένας εν θα επρόσεχε πως είσσιε τζαι μιάν που απλά δεν είπεν λέξη που την ώρα που ήρτε.

Τζαι έτσι έγινα εναν με το φόντο. Μια μούγια πανω σε πολύχρωμο wallpaper. Επερνούσαν οι ώρες, επολλινίσκαν οι μπύρες, τζαι τίποτε εν εγίνετουν. Οι άλλες εχαριεντίζουνταν δίπλα μου, τζαι γώ δεν εμπόρουν ούτε καν να προσπαθήσω να τους χαμογελάσω.

Η Madonna-fan επήεννεν τζαι έρκετουν. Εγύρεφκεν την Διάφανα, που ήταν χασιμιά. Αλόπως έστησεν την? Η Madonna-fan κάθεται σε ένα κρεβατάκι απέναντι μας τζαι χασκογελά με μιάν άλλην. Εν ξεχωρίζω ποιά ένει μες στα σκοτεινά. Θορώ μόνο τα δάκτυλα της να πέρνουν τζαι να φέρνουν την κάφτρα ενός τσιγάρου. Η Madonna-fan δείχνει μας με το σσιέρι της τζαι κάτι λαλεί της άγνωστης. Σάννα θέλει να την φέρει ποδά? Η άγνωστη εν φαίνεται να ανταποκρίνεται τζαι η Madonna-fan σηκώνει την με το ζόρι.

Το τί ακολούθησε μπορεί μετα που τόσα χρόνια να μεν μπορώ να το καταθέσω απαράλλαχτο. Παραδέχομαι το, ίσως η Άγνωστη να μεν επερπατούσεν σε ρυθμό slow-motion προς το μέρος μου. Μάλλον δεν είσσιεν μιάν περίεργην μαγικήν λάμψην γυρών της σαν ένα μεγάλο ολόσωμο φωτοστέφανο. Τζαι εν πολλά πιθανόν να μεν ακούετουν το Ride Of The Valkyries, ουτε στο background, αλλά ούτε τζαι μέσα στην κκελλέ μου. Εγώ όμως, έτσι τα αθθυμούμαι.

Κάθεται απέναντι μου τζαι εγω απλά δεν μπορώ να πιστέψω πως υπάρχουν στ’αλήθκεια έτσι μμάθκια πάνω σε πλάσμαν γήινο. Η Madonna-fan κάμνει τον κύκλο τζαι συστήνει την σε όσες δεν την εξαναείδαν. Καρτερώ το γυρίν μου. “Το λοιπόν” λαλώ πουμέσα μου, “ούλλη νύχτα εγλίππαρες την, αλλά τωρά πρέπει να σταματήσεις να είσαι ένας οξυνιασμένος χαμολιός. Σταμάτα να μαννέφκεις τζαι πέ της κάτι που εννά΄ρτει η σειρά σου… οκ?”..

Η Madonna-fan συνεχίζει τον κύκλο:

Madonna-fan: Τούτη εν η Μπλά. Πρώτη φορά τη θωρείς.

`Αγνωστη: Α, Γειά!

Madonna-fan: Την Ψιντρούα θυμάσαι την?

Άγνωστη: Ναι. Γειά!

Μadonna-fan: Την Κυρία Τάδε θυμάσαι την?

`Αγνωστη: Ναι, Γειά!

Μadonna-fan: Την Ξερωγώ θυμάσαι την?

`Αγνωστη: Ναι, Γειά!

Έρκεται η σειρά μου. Πριν προλάβει να πει τίποτε η Madonna-fan πετάσσουμαι μόνη μου:

Moi: Εμένα θυμάσαι με?

`Αγνωστη: (ζαώννει λλίο)… Ναι..?...Γειά…?

Moi: (αμήχανα) χε χε, οί… εν με θυμάσαι. Τωρά με γνωρίζεις. Αλλά που τα τώρα εννα με θυμάσαι ενεν? (Συστήνουμαι..)

΄Αγνωστη: Συστήνεται… (τζαι έννενι πιόν άγωστη).

Τζέινο ήταν. Εθόρουν την μες τα μμάδκια. Έθελα να της πω κάτι συνταράκτικο, αλλά το μόνο που μου έρκετουν ήταν το:

“OMG μοιάζεις τρομερά της Arwen”.

Τζαι πιάσε που πόσες γωνιές εν λάθος τούτη η πρόταση! Γι’αυτό έν είπα τίποτε.Έτσι τζι αλλιώς εν ήμουν σίουρη πώς της εφάνηκε ο αφνίδιος τρόπος με τον οποίο εσυστήθικα…. Επίεν λάθος???

Τζι όμως εκάτσαμε ούλλη την υπόλοιπη νύχτα η μια δίπλα στην άλλη με τόση αμηχανία μεταξύ μας που εν εξαναμιλίσαμε. Καθόλου! Μόνο εκαθούμασταν δίπλα δίπλα τζαι καμία εν ετάρασσεν να φύει.

Πολλές σιωπές πιο μετά, 3 χώρες αργότερα, τζαι 7 χρόνια μεγαλύτερες, βρίσκετε μας ξανά δαμέ, σε τούτο το νησί, ακόμα η μια δίπλα στην άλλη τζαι καμιά να μεν ταράσσει να φύει. Τωρά, για ποιόν λόγον θα τα λαλούμεν τζαι διαδυκτιακά, ανάθθεμάν τα. Μείνετε συντονισμένοι πέρκει καταλάβουμεν ούλλοι μαζί.

Με εκτίμηση,

Η Marmite της KillaFlava.

P.S: Αν μου έφυε τζαι κανένας τόνος εκτός που τα ορθογραφικά, πάλε συμπαθάτε με.. prwth fora grafw kati pou na mennen greeklish..