(Almost) Interactive - RADIO SEPTEMBER

Αγαπητοί μας ακροατές και ακροάτριες... ναι ναι επειδή ακούει μας λαοθάλασσα...

όπως και να'χει, παρόλο που ετοιμάσαμε το αυριανό μας playlist, δυστυχώς εν να βαδώσουμεν το ράδιον για θκιό φτομάδες λόγω της υπερβολικής πυράς που προκαλείται ανα το Παγκύπριο που την θερμότητα των τόνων τσσιμέντου των πολυκατοικιών αλλά και της υγρασίας που τις πολλές πισίνες της Λευκωσίας...?

Και επειδή τούτη η πυρά κάμνει παρεμβολές στο ίττερνετ....? αποφασίσαμεν να μείνουμε ακίνητες και βαούμενες έσσο να μας φακκά που την μιαν ο ανεμιστήρας και που την άλλη το αρκουδίshιον ώστε να μπεί ο Σεπτέμβρης και ξισουζουλιστούμεν.

Και για να είμαι και ειλικρινής, δυστυχώς η Marmite μου αρρώστησε-έπιασεν την η καλοκαιρινή πούντα και εν κρεββατομένη :( κι εγώ εν να λείψω για λλίες μέρες εκτός Κύπρου.

Εν να συνεχίσουμε να γράφουμε όμως και ευχόμαστεν να κρατήσουμε την επικοινωνία που εδημιουργήθηκε τον τελευταίο καιρο!

Με εκτίμιση,
Killa Flava και Marmite

Ο αναπτήρας που με έκρουσεν

Εν είχα σκοπό να γράψω σήμερα λόγω υπερβολικού διαβάσματος αλλά έπρεπε κάποιου να τα πώ. Έχουμε που πάντα πολλές σουρεάλ συζητήσεις με την οικογένεια μου-όπως φαντάζουμαι οι κάθε οικογένειες έχουν τα δικά τους παρατράγουδα- αλλά το εχτεσινό ήτουν που τα ττοπ!
Εν σαμπώς και στέκουνται πόξω που το τουλάππιν μου και φακκούν που πάνω για να με φκάλουν έξω και για να το πώ πιό απλά, τα τρία μέλη της οικογένειας μου εμάθαν να το πώ? διερωτούνται? υποψιάζουνται τελος πάντων την ομοφυλοφιλικότητα μου. Ωραία εν να μου πείτε, καιρός ήτουν...

Θέλω να σταθώ λλίο στην αφορμή που τους οδήγησε σε τούτο το συμπέρασμα-ανακάλυψη επειδή μόνο σε ταινίες του τύπου little miss sunshine γίνουνται έτσι σαντανόματα.

Εχτές έσπασε η αίγια το πόιν της όταν ένα μέλος της οικογένειας μου ετράμπαρε τον αναπτήρα μου ο οποίος ήτουν διαφημιστικός κατά της παιδικής πορνογραφίας και συγκεκριμένα έγραφε στα αγγλικά "stop child trafficking for sexual purposes". (ή κάτι έτσι τελοσπάντων). Δαμέ προσθέτω ότι τον αναπτήρα είχα τον τραμπάρει που την Marmite μου αλλά τούτο εν άσχετο-σχετικό. Επειδή τα αγγλικά του εν φτωχά και επειδή ήτουν υποψιασμένο που παλιά για μένα τούτο το μέλος της οικογένειας μου, εθκιάβασε τη λέξη sexual και ήνταλος τα εσύνδεσε μες στο νού του, ενόμισε πως ήτουν για τα δικαιώματα των gay ο αναπτήρας (!) Και ότι είμαι και λεσβία και ακτιβίστρια που εκφράζει τα "sexual" πιστεύω της μέχρι και μέσω του αναπτήρα της (που btw εν πολλά καλή ιδέα να φκάλει η Accept αναπτήρες τωρά που το σκέφτομαι).

Και όπως ήτουν φυσικό επακόλουθο είπεν το των γονιών μου. Εννοείται ότι και οι θκιό επροσπεράσαν τη λέξη αναπτήρας η οποία συνδέεται με τη λέξη τσιάρον και εσταθήκαν πας στη λεσβιοσίνη της κόρης τους. Το κωμικοτραγικό της υπόθεσης εν ότι εκτός που μένα εφκάλαν λεσβίες και τις στρέιτ μου φίλες και μάλιστα είπαν ότι η μια πρέπει να εν "ουδέτερη" (δηλαδή bisexual στην αργκώ των γονιών μου που εν κολλημένοι στα 80ς) και να μεν συγκατοικήσουμε μαζί, επειδή εν να μας ταπελλώσουν οι γειτόνοι (!)

Τούτο το μικρό περιστατικό με τον αναπτήρα οδήγησε με στα πιό κάτω συμπεράσματα αλλά και απορίες:

1) Να μεν ξανατραμπάρω αναπτήρα, ή τουλάχιστον να θορώ ντάμπου έσιει πάνω ο αναπτήρας πριν τον πκιάσω.

2) Να μεν αφήνω ξαπόλητους αναπτήρες που γράφουν αγγλικά πάνω επειδή ένιξέρουν ούλλοι να τα θκιαβάζουν στην οικογένεια μου.

3) Στην Κύπρο άμαν συγκατοικούν θκιό στρέιτ φίλες/φίλοι μαζί σημαίνει έχουν τα?

4) Να μετακομήσω όσο πιό γλήορα γίνεται κι ας με ταπελλώσουν οι γειτόνοι επειδή εν να μεινίσκω με την στρέιτ κολλητή μου.

Ποιο ήτουν το αποτέλεσμα του εχτεσινού φιάσκου? Εν είμαι σε φάση να τους πω για τη σεξουαλικότητα μου- όι για να τους προστατέψω που τούτο και που τον κόσμο, αλλά για να προστατέψω εμένα που τσίνους. Παρόλα αφτά εφκήκα κούππα άπαννη, αφού για καλή μου τύχη ήρτε ένας φάκελλος σπίτι που μου τον έστηλε άνδρας αποστολέας και οι γονιοί μου τωρά εφκάλαν νέα σενάρια, ότι έχω σχέση με έναν καλαμαρά στρατιωτικό-ποιητή και στέλλει μου ερωτικά γράμματα... τωρά πόθεν το εσυμπεράναν τούτο εν να σας γελάσω, αλόπος που τα γραμματόσημα (!)

Αν και κάτι μου λέει ότι εν ετέλειωσε η εψεσινή μας κουβέντα.

Εσκέφτηκά το τις εκατομύριες φορές που με ρωτά η μάμμα μου αν είμαι λεσβία να της απαντήσω:

"Ναι ρε μάνα είμαι και έχω σχέση με την Marmite, ναι την κοπέλλα που εγνώρισες. Και είχα τα και με την Κωστούλλα και την Γιαννούλλα αλλά εσύ ενόμιζες ότι πάντα ήμουν μόνη μου και ότι έν κουμαντάρω να κάμω σχέση. Και θυμάσαι τσίνη την εποχή που ήμουν όπως τον όσιο Ονούφριο μες στο δράμα κι ερώτας με ντάμπου χώ και εν σου έλεα? Είχα χωρίσει αλλά επειδή έν είμαι στρέιτ άρα εν ήταν με άνδρα που ήμουν εν σου είπα τίποτε, όπως κάμνουν οι "νόρμαλ" μάνα-κόρη (τουλάχιστον στα έργα) που όταν χωρίσει η μητσιά που τον μητσήν πάει στην μάμμα της και συμβουλέφκει την και παρηγορεί την. Και ύστερα πώς να ζητάς να έχουμε μια Άλφα σχέση δεμένη εμείς οι θκιό αφού ένηξερεις τίποτε για μένα και αφού και να μάθεις εν να το κατακρίνεις?"

Κι ό,τι βρέξει ας κατεβάσει.

Με εκτίμηση,
η Killa Flava της Marmite

(Almost) Interactive - Round 2

Όπως και την προηγούμενη Πέμπτη, άυριο 12 Αυγούστου θα συνεχίσουμε τα πειράματα με την "εκπομπή". Στις 8 θα ξεκινήσουμε την αναμετάδοση και όσοι θέλουν να γίνουν πειραματόζωα μπορουν να ακολουθήσουν τις οδηγίες που βρίσκονται εδώ.

Αν και είμαστε ντροπαλές, αύριο θα κάνουμε προσπάθειες για να γίνουμε πιο interactive!

Και, όπως και την προηγούμενη βδομάδα, αν έχετε απορίες η κάποια δυσκολία, θα μας βρείτε στο chat που δημιουργήσαμε ειδικά για την εκπομπή. Λεπτομέριες θα βρείτε στο ίδιο post.

Με εκτίμηση,

Killa Flava και Marmite

Όταν η έξοδος από το τουλάππιν δεν είναι αρκετή (part 2)

(Συνεχίζεται που δαμέ)

“Ναί. Είμαι λεσβία”, απάντησα τους.

Τζαι τζείνο ήταν. Ούλλα επαγώσαν…

Λαλούν πως υπάρχουν 7 στάδια μέχρι την αποδοχή μιας κατάστασης. Ελάτε να τα τικκάρουμεν μαζί:

1. “Shock! Έν το πιστεύκουμε! OMG κακόν που μας ήβρεν!!” [Tick στο Shock/Disbelief]

2. “Αποκλείεται!! Αρνούμαστε! Εν είσαι! Είσαι πολλά μιτσιά για να ξέρεις. Εν οι παρέες σου που σε παρασύραν! Εν τούτες οι λεσβίες που κάμνεις παρέαν!” [Tick στο Denial]

3. “Εν θα φκείς που σπίτι να πάεις να την έβρεις ΤΖΕΙΝΗΝ! (σημείωση: τζείνη = η τότε σχέση μου.) Κομμένο τζαι το κινητόν, κομμένο τζαι το σταθερό να μεν μπαίνεις στο ίντερνετ να γνωρίζεις κόσμον να σου βάλλει ιδέες (μιλούμεν για τον καιρό της dial-up σύνδεσης). ” [Tick στο Anger]

4. “Σκέφτου τι θα πει ο κόσμος? Πως θα το πούμε της θείας/γιαγιάς/περιπτερούς? Αν το μάθουν τι θα γίνει? Δηλαδή εν θα παντρευτείς? Εν θέλεις να κάμεις μωρά? Εννα μείνεις μόνη τζαι έρημη? Δυστυχισμένη κουκκούφα?” [Tick στο Bargaining (αν μετρούν για Bargaining τούτα..)]

5. “Εν εμείς που φταίμε? Τι εκάμαμεν λάθος? Εν έπρεπε να σε μεγαλώσουμε έτσι / να σου δώκουμεν τόσην ελευθερία / να σου έχουμεν τόσην εμπιστοσύνην” [Tick στο Guilt]

6. Ξανά “Τι θα πει ο θείος/παππούς/ περιπτεράς”. Ξανά “εν θα κάμεις μωρά”. “Εννα είσαι δυστυχισμένη τζαι συ τζαι μεις.” [Tick στο Depression (νομίζω).]

Ως δαμέ εκάμαμεν τα ούλλα.

Τα σημεία όμως που αναφέρω πουπάνω εν τα περάσαμεν σε μιαν συσταρισμένην σειρά όπως στα έργα. ‘Ερκουνταν κούλλου-μάκκα μέσα στις επόμενες 1-2 εφτομάδες, κάποιοι αριθμοι που τον έναν γονιόν τζαι κάποιοι που τον άλλον.

Υπάρχει όμως τζαι το σημείον 7. Το acceptance. Η αποδοχή δηλαδή της κατάστασης ως έχει. Όπως στα έργα. Το 7 εν πολλά περίεργο σημείο. Μπορώ να πω ότι ήταν στιγμές που ένοιωθα ότι επέτυχα το. Το πρωί της επομένης μέρας, μετά που εμάθαν, ήρτεν η μάμα μου μέσα στο δωμάτιο μου. Είχα την πόρτα μου ξεκλείδωτη για πρώτη φορά μετά που πολλήν τζαιρό. Εγω μόλις την είδα έβαλα τα κλάματα. Νομίζω που αντροπή, εν εμπόρουν να την δω μέσα στα μμάδκια. Είπε μου οτι εν την κόφτει ήντα’ν’που είμαι τζαι ότι εννα με αγαπά πάντα. Εγω εσυνέχισα να κλαίω. Ήταν το σημείο 7 που την πλευρά της, τούτη η πρώτη αντίδραση.

Μετά επιστρέψαμεν στα σημεία 1-6 πασανάκατα.

Τζείνο το καλοκαίρι που εμάθαν, επέρασα το σε μεγάλο βαθμό κλεισμένη μέσα στο σπίτι, χωρίς ιδιαίτερη επικοινωνία με τον έξω κόσμο. Μέσα σε τζείνο το δωμάτιο που ενόμιζα πως έμπαινα μέσα τζαι ούλλα τα προβλήματα εμινήσκασιν πόξω. Εξανάρχισα να κλειδώνω την πόρτα μου.

Μετα είχα ξανά το ελεύθερον να φκαίνω τζαι (ξανά οπως πριν) να μεν πολλοδιώ λοαρκασμόν. Φυσικά άμμαν ήταν να έρτει να με συνάξει καμια γκέυ φίλη μου οι γονιοί μου μόνον που εν εκαρτερούσαν πόξω με το δίκαννον.

Ήταν που επιλογήν που εμίνησκα μέσα όμως. Που επιλογήν τζαι που τύψεις για το ΄κακόν’ που τους επροκάλεσα, εκλειδώνουμουν μέσα στο δωμάτιον μου για να μεν το συζητούμεν άλλον. Για να μεν υπάρχουν αντιπαραθέσεις.

Τζαι σιγά σιγά εξαναμπήκεν το φθινώπορο, εξανάρκεψα να πιέννω σχολείο, τζαι οι συζητήσεις για το θέμαν ελλιάναν. Εγώ εζούσα την προσωπική μου ζωή αθόρυβα, τζαι για να τους δείξω οτι εν έγινα άλλος άθρωπος έξω που το τουλάππιν, επροσπαθούσα με πολλήν ζήλο να τους κάμνω περίφανους σε ούλλους τους άλλους τομείς. Έχτισα μιαν ασπίδαν γυρόν τους, επροστάτευκα τους πρώτα πρώτα που μέναν την ίδιαν, τζαι ύστερα που τις ‘κακές γλώσσες’. Ήμουν μια κόρη υπόδειγμα, για να μεν μπορεί κανένας να πει κατζιάν κουβέντα για μας. Για ούλλους μας. Εξέχασα το σημείον 7, τζαι εζούσα την κάθε μου μέρα που το 1 ως το 6. Σε ούλλους τους άλλους τομείς.

Έναν χρόνο μετά, έκαμεν τζαι ο παπάς μου μιαν άγαρμπη προσπάθεια να με πάρει να πιουμεν μπύρες στο Bastione (για όσους θυμούνται..) για να μιλήσουμεν. Ερώτησε με αν είμαι ευτυχισμένη. Είπα του ψέματα πως ήμουν. Τζαι μετά πάλε στην σιωπή.

Ήταν φάσεις φάσεις που ενόμιζα ότι το εφτάναμεν το 7, αλλά εν επίεζα την κατάσταση επειδή εθωρούσα τους πως επειράζουνταν τζαι έν έθελα ούτε να τους στεναχωρώ, ούτε να τους προκαλώ. Λλίο αργότερα εγω έφυα για σπουδες. Λείπω τζαι έλειπα πολλά χρόνια. Τζαι η σιωπή εσυνεχίζετουν.

Εκτώς που ένα τελευτάιο περιστατικό: Πριν 2-3 χρόνια η μάμα μου έκαμνεν κολητή παρέα με έναν gay. Εγώ επήρα το ως θετικό βήμα. Μιαν νύχταν ήρτε σπίτι μας τούτος, τζαι ήταν αναστατωμένος επειδή κάτι έπαθεν με τον φίλο του. Η μάμα μου επαρηγορούσε τον. Εγω εζάωσα που την έβλεπα σε τούτο τον ρόλο. Σε κάποια φάση γυρίζει ο τύπος τζαι λαλεί της: “’Εν είμαστε τζαι μεις πλάσματα? Εν μας αξίζει η ευτυχία?” Η μάμα μου είπε του “Ναι.”

Γυρίζει τζαι θορεί με εμέναν ο τύπος τζαι λαλεί μου: “Eσένα που έμαθε η μάμα σου έν ήθελε να έισαι ευτιχισμένη?”

Εγω έσβησα. Πρώτον έν ήξερα ότι η μάμα μου εσυζήτισε το θέμα μου με άλλους. Τζαι δεύτερον ήταν η πρώτη φορά που αννοίετουν έτσι κουβέντα μετά που πολλά χρόνια. Εγεμώσαν τα μμάδκια μου. Εμάσησα μιαν απάντηση που πρέπει να ήταν “ναι”. Η αλήθκεια έιναι πως εν ήμουν σίουρη. Γυρίζει η μάμα μου τζαι λαλεί:

“Εμείς απλά ανυσηχούμεν οτι η ζωή που δκιαλέξετε εν δύσκολη.”

Τζαι εγύρισεν τζαι είδε με. Νομίζω τζαι τζείνης τα μμάδκια της πρέπει να εγεμώσαν.

Τζαι μετά εξανάρτεν η σιωπή. Ούτε με ρωτήσαν ποττέ τι κάμνω στα ξένα τζαι με ποίον, τζαι γω ακόμα προσέχω να μεν καταλαβαίνουν οτι έχω προσωπική ζωή αμαν έρκουμαι πίσω. Τζαι νομίζω ο λόγος που εν ρωτούν ποττέ εν επειδή μάλλον εν θα τους αρέσει η απάντηση που εννα πάρουν.

Που μας αφήνει τούτο? Στον ιδιο παρονομαστή? Ίσως η έξοδος που το τουλάππιν να μέννεν απλά μια κίνηση. Ίσως να μέννεν τζείνο το σημαντικό. Που την άλλην ισως απλά η έξοδος να μέννεν αρκετή. Όταν με ρωτούν άλλοι αθρώποι αν ξέρουν οι γονιοί μου για μέναν λέω “Ναι” αλλά κάμνω τζαι μιαν γκριμάτσα ταυτόχρονα. Τζαι που το ξέρουν, τι? Το πιο σημαντικό βήμα εν το επόμενο? Αναγκάζεις τους να το δεκτούν? Τι κάμνεις?

‘Ισως να έπρεπε να αρκέψω, τωρα που εννάρτω πισω στην Κύπρο μόνιμα, όπως έκαμα τζαι με το τσιάρον. Ντροπαλά βηματούδκια μωρού. Μπροστά τους. Όσπου να συνηθίσουν. Στο κάτω κάτω η σεξουαλικότητα του πλασμάτου, τα γέριμα, έννεν όπως το τσιάρον. Εν τζαι σκωτώνει.

Με εκτίμηση,

Η Marmite της KillaFlava

Όταν η έξοδος από το τουλάππιν δεν είναι αρκετή (part 1)

Μέσα στον ίδιο χρόνο οι γονείς μου εμάθαν δύο συγκλονιστικά fun-facts για την ζωή της τότε 17χρονης κόρης τους. Ποττέ εν εκατάλαβα ποιό υποψιάζουνταν πρώτο, ούτε τζαι ποιό τους επείραξε πιο πολλά. Τζαι κανένα που τα δκιό έν ήταν προσχεδιασμένο.

Το πρώτον ήταν πως εκάπνιζα. Θυμούμαι τζείνα τα χρόνια της εφηβίας εγώ ενόμιζα πως το υπνοδωμάτιο μου ήταν διαμέρισμα. Έμπαινα μέσα τζαι εκλείδωνα την πόρτα τζαι ήμουν με την ψεθδαίσθηση πως ό,τι εγίνετουν τζειμέσα ήταν να μείνει για πάντα κρυφόν. Εκρεμανταλλίζουμουν πόξω που το παράθυρο τζαι εππουφφούριζα ανενόχλητη, σάννα τζαι η κλειδωμένη πόρτα εκρατούσεν την μυρωδκιά μακριά που το υπόλοιπο σπίτι. Άμμαν ήταν να έχω καμιάν έξοδο, εκλείδωνα την πόρτα τζαι κανένας εν εμπόρεν να μπεί μέσα. Έτσι εσκέφτηκα πως ήταν καλή ιδέα τα όφκαιρα πακκέττα που τα τσιγάρα να τα φυλάω μέσα στο δωμάτιο μου. Αφού κανένας εν θα μπορούσεν να μπει μέσα! Εστοίβαζα τα πακκέττα τζαι εκολλούσα τα μεταξύ τους με τέλλα, σε ένα πυραμυδοειδές σχήμα το οποίο είχα σκοπό να βάψω στο τέλος. Τάχα θα γίνετουν γλυπτό. Ο εφηβικός νους εν αψυχολόγιτο πράμα.

Οι γονείς μου, περιττό να σας πω, επάθαν πατατράκ. Οι καημένοι οι αθρώποι είσσιεν εφτομάδες να πατήσουν πόδι μέσα στο υπνοδωμάτιο τζαι ήταν πραγματικά απελπισμένοι που την μυστικοπάθεια, αλλά τζαι με το τόσο θρασος μου να τους γράφω στα πιο παλιά παπούτσια του κόσμου τζαι να κλειδώνω όποτε ήταν να φκώ που το δωμάτιο μου. Σίουρα εμετανιώναν την ώρα τζαι την στιγμή που αποφασίσαν να βάλουν πορτα με κλειδαριά.

Μετά που τόσα χρονια, εν τζαι αδικώ τους για τις πράξεις τους σε τούτη την περίπτωση. Τζαι γω στη θέση τους μάλλον το ίδιο πράμα θα έκαμνα: Μιάν ημέραν που εκατέβηκα που το δωμάτιο μου στην κουζίνα χωρίς να κλειδώσω, εκάμαν έφοδο. Τζαι φαντάζεστε την έκπληξη τους άμμαν ήβραν πάνω που 20 πακκέττα τσιγάρα συνάμενα μέσα στο παιδικό μου υπνοδωμάτιο. Τζαι όι απλά συνάμενα, αλλά τζαι σε μιαν άκρως διασκεδαστική διαρρύθμιση που σίουρα εν ήταν σε θέση να εκτιμήσουν τζείνη την ωρα.

Δέν ήταν εύκολο να εξηγήσω τους λόγους για τους οποίους είχα το stock ενός μικρού περιπτέρου μέσα στο υπνοδωμάτιο μου. Τι να έλεα? Ότι έτυχε να έρτουν ταυτόχρονα 20 φίλες μου τζαι αφήκαν ούλλες που ένα πακκέττο, τζα ΦΥΣΙΚΑ κανένα έν ήταν δικό μου? Οτι έκαμα καιρό να τα μαζέψω τζαι ότι έν τα εκάπνισα ούλλα τζείνη την ημέρα?... Άρα.. τι? Έσσιει τζαιρό που καπνίζω? ΄Ηταν catch22 . Συμφέρει με να το ξέρουν τούτο? Ήταν να το πάρουν καλλύττερα έτσι?

Η κατάσταση εν είσσιεν σωτηρία. ΄Ετσι εν είπα τίποτε που τούτα ούλλα. Απλά έκατσα απέναντι τους τζαι έδειξα να παραδέχουμαι την κατηγορία χωρίς ιδιαίτερη μεταμέλεια.

Εθυμώσαν, εφωνάξαν, εμουρμουρίσαν. Εβάλαν με να υποσχεθώ πως εννα το κόψω. Εν το έκοψα. ‘Υστερα που λλία χρόνια εφτάσαμεν να μου φέρνουσιν τσιάρα αμμαν έρκουνταν να με δουν στο εξωτερικό. Εσυνηθίσαν. Πλέον πίννω τσιάρο ομπρώς τους σαν να μεν τρέσσιει τίποτε. Άρχισα ντροπαλά στην άρκη τζαι άψα την πρώτη φορά. Μέτα, πιο συχνά. Εσυνηθίσαν. Όϊ πως εν τους πιάννει μιαν στο τόσον να πετάξουν κανένα “Για είπες ήταν να το κόψεις..?” ή κανένα “Πάλε εννα άψεις? Τωρά το έσβησες”. Αλλά εν κάτι που αποδεκτίκαν. Τζι ας με σκωτώνει, το γέριμον.

Το δεύτερο πράμα ήταν πως μου αρέσκουν οι γιεναίτζες. Πως είμαι γκέυ. Λεσβία. Τζιβιτζιλού. Με όποιαν λέξη τζαι να το ακούαν, το αντίκτυπο εννα ήταν το ίδιο. (Με εξαίρεση το “Τζιβιτζιλού”, που μπορεί να μεν εξέραν τι σημαίνει).

Εν ήταν καθόλου προσχεδιασμένη η έξοδος μου που το τουλάππιν. Την ίδια εποχή που εκλείουμουν εκατομύριες ώρες μεσα στο υπνοδωμάτιο/διαμέρισμα, ήμουν σε μια μετέωρη κοινωνική φάση: Στην πιο glamorous version του κόσμου μετα το “The L word”, θα μπορούσαμεν να πούμε οτι είχα το “Shane” look. Στην στεγνή όμως version του κόσμου της τότε εποχής, στην καλύτερη θα μπορούσαμε να πούμε οτι ήμουν μια στερεοτυπική λεσβία. Έτσι, λίγο η εξωτερική εμφάνιση, λίγο οι ακραίες “φεμινιστικές” ιδέες, τζαι λίγο ένα ανώνυμο τηλεφώνιμα προς τους γονείς μου απο άτομο που παραμένει ακόμα και σήμερα άγνωστο, εμπήκαν σε βαθιές υποψίες.

‘Ενα βράδυ γυρνώντας απο έξοδο, ήβρα τους να με καρτερούν στο σαλόνι με τα φώτα αναμένα. Είχα ενα πολλά κακό προαίσθημα. Κουβέντα στην κουβέντα, εβρέθηκα μπροστά που δκιο φάτσες στενοχωριμένες ως τζει που εν πάει. Εγώ ακόμα δεν είχα καταλάβει γιατί. Τζαι ήρτε η ερώτηση που εν επερίμενα στ’αλήθκεια να έρτει:

“Είσαι λεσβία?”

Όσες φορές τζαι αν παίζω τούτη την σκηνή μέσα στην κκελλέ μου, εν θωρώ πως εμπορούσα να απαντήσω κάτι διαφορετικό.

-----

Συνεχίζεται....

-----

MarmiteKilla (almost) Interactive (2)

Την Πέμπτη 5 Αυγούστου στις 20:00 μ.μ. θα ανοίξουμε το σύστημα αναμετάδοσης μας και με την βοήθεια σας, αγαπητά πειραματόζωα, θα δούμε αν δουλεύκει.

Για να μας ακούσετε με itunes:

Πατήστε πάνω σε τούτο το link. Λογικά θα ανοίξει το itunes μόνο του τζαι θα ξεκινήσει η αναμετάδοση. Δκιό ππαλλιές!

(Σημείωση: αν το δοκιμάσετε σήμερα εν θα δουλεύκει επειδή εν είμαστε σε broadcasting mode. Αύριο που τις 20:00 τζαι μετά ελπίζουμε να δουλεύκει μια χαρα!)

Για να μας ακούσετε με winamp:

1. Κατεβάστε το πιο πρόσφατο version του winamp που δαμέ.

2. Που τα Οptions (1) πιέννετε στο Browser (2) τζαι μετά πατήστε πάνω στο Web Search

(δετε την εικόνα πουκάτω)

3. Θα ανοίξει τουτο το παράθυρο:

4. Πατήστε πάνω στο address bar που φαίνεται στην πουκάτω φωτογραφία με κόκκινο, σβήστε τζείνο που έσσιει γραμμένο μέσα τζαι κάμετε copy / paste τούτο το link:

http://213.207.181.31:8000/listen.m3u

4. Πατήστε το go που εν δεξιά που το address bar.

Τζαι μετά θα μας ακούτε. Περίπου δκιό ππαλλιές!

Αν δεν τα έβρετε ή αν έσσιει οποιοδήποτε πρόβλημα, ανοίξαμεν ενα chat room ειδικά για αύριο. Εννα είμαστε μέσα που πριν τις 8:00 τζαι κατα τη διάρκεια της εκπομπής σε περίπτωση που τα βρείτε σκούρα, ή αν απλά θέλετε να περάσετε να πείτε ΄γεια΄.

Το chat room βρίσκεται δαμε.

1. Άμα πατήσετε πάνω στο link θα σας φκάλει σε τούτη τη σελίδα:

2. Δεν χρειάζεται να κάμετε λογαριασμό, ουτε και login. Απλά γράψετε το όνομα σας στο (1) τζαι πατήστε το enter room (2). (Δέτε την φώτο above.)

Τούτο θα σας φκάλει σε τούτη τη σελίδα:

3. Για να συνδεθείτε απλά πατήστε το Join Chat. (Δείτε την φώτο above).

Ελπίζω να εκάλυψα ούλλα τα σημεία τζαι να μεν σας εκούρασα. Αν έσσιετε απορίες αφήστε σχόλιο σήμερα, αλλιώς μπορείτε να μας μιλήσετε αύριο, στο chat room ή αφήνοντας σχόλιο δαμέ.

Με εκτίμηση,

Η Marmite της Killa Flava.