September 5, 2010

Οι κάττες της ζωής μου

Ένηξέρω αν ισχύει γενικότερα τσίνο που λέουν "κουνιστή καρέκλα, τσάι, βιβλίο και κουλλουριασμένη μια κάττα που κάτω που τα πόθκια μιας λεσβίας " στην περίπτωση μου όμως ισχύει και με το παραπάνω. Επίσης λέουν ότι οι λεσβίες εν και λλίον κουφές που και τούτο τωρά τελευταία επρόσεξα το πάνω μου... τέλος πάντων λέουν διάφορα και για να μεν καταλήξω στα στερεότυπα εν να κρατήσω μόνο την ιστορία για τις κάττες μου.

Η πρώτη μου σχέση ήτουν τραυματική, αφού κάπου τσιαμέ στην ηλικία των 4-5 χρονών, ετσάνιασε με μια φουντωτή πορτοκαλιά κάττα σαν εμάχουμουν να την ταίσω... σιγά το πράμα εν να μου πείτε, αλλά άμαν έχεις υπερπροστατευτικούς γονιούς που το τόσο εκάμναν το αλλό ΤΟΣΟ, ήτουν μεγάλο πράμα, όι μπετατίν, όι τσιρόττα μόνο που εν με πήραν στες Πρώτες Βοήθειες για να ράψουν το επιφανειακό χτάρσιμον. Εννοείται ότι που τότε όποτε εθόρουν κάττους έφκενα πας τα τραπέζια, τες καρέκλες, τα αυτοκίνητα ότιδήποτε ψηλό τέλοσπάντων (τάχα επειδή εν θα τραππηδούσαν αν εθέλαν να μου κοντέψουν για να με χτάρουν!)

Όταν εμετακομήσαμε σε άλλο σπίτι, εξεπέρασα την καττοφοβία μου αφού η νέα μου γειτόνισσα που ήτουν και στην ηλικία μου, είχε πάρα πολλούς κάττους-σχεδόν εκτροφείο κάττων διαφόρων ηλικιών και μεγέθων και ποικίλων χρωματισμών και αστείων ονομάτων όπως "Μάμμα Κάττα", "Μελής" , "Παπουτσάκιας", "Πασχαλίτσα", "Τρόλυς" (τούτην μάλιστα εφώναζεν την και με προφορά η γειτόνισσα μου που ήτουν ξένη.)

Εταίζαμεν τους, εποτίζαμεν τους, εμαλλαφούσαμεν τους κι έμαθα πολλά για την κοινωνία των κάττων, για την ζωή και για τον θάνατο. Όποτε εγεννούσαν, εκτός που τον εκστασιασμό μας όταν εβλέπαμε τσίνα τα μικρά χνουδωτά πλάσματα που ήταν κλειστά ακόμα τα μμάθκια τους να γυρέφκουν βυζίν στα τυφλά, είχαμε και σαν αποστολή να τα προσέχουμε που τους αρσενικούς κάττους. Η γειτόνισσα μου που θα την λέμε Β. έχονεν τα νεογέννητα στην αποθήκη-πλησταρκό πίσω που το πλυντήριο μες σε κάτι παλιόρουχα, για να μεν τα shιαστούν οι μεγάλοι κάττοι επειδή εζηλέφκαν και ήτουν να τα κατασπαράξουν-πράμα που εγίνηκε πιό παλιά στα χρονικά του "εκτροφείου κάττων" και σε συνδιασμό με την φαντασία των 8χρονων, εδημιουργήθηκε ένας μύθος γυρόν που τους αρσενικούς κάττους κάτι σαν να ήτουσιν οι αρχόντοι της γειτονιάς που εν εθέλαν ανταγωνισμόν ή σαν τους μαφιόζους του υποκόσμου που καθαρίζουν τους αντίζηλους τους.

Όι ούλλοι όμως α, είσιεν και αρσενικούς που ήτουν κύριοι, σαν ασπούμεν ο Μελής που ήτουν ένας μαυρόασπρος κάττος με μμάθκια όπως το μέλιν. Επρόσεχεν την μάναν του και τες θκειές του και τα ανήψια του, ήτουν και λλίον στην κοσμάρα του-επέταν χαρταετόν* , εμαλλαφούσαμεν τον πολλά τσίνον τον κάττο. Ένα πρωί ήβραμεν τον τέζα πόξω που το σπίτι της Β. με μια γραμμή λιμπούρους να κάμνουν παρέλαση μες στο στόμα του. Που τότες αρκέψαμεν μιαν νέαν αποστολή, να θάφκουμε τους πεθαμένους κάττους στην μεγάλη χωράφα δίπλα που το σπίτι μου! Ενεκατσιάσατε, εν λογικό, εν να σας πώ μόνο ότι σε κάποια φάση εσυναχτήκαν με τον καιρό πας στους 7 τάφους κάττων στη σειράν με σταυρούς που κλαδκιά δέντρων χειροποίητους και ένας μίνι τάφος χρυσόψαρου. Είμαι σίουρη ότι οι χτίστες ύστερα που χρόνια εφκάλαν νάμιν με το νεκροταφείο των κάττων, αφού τσιαμέ τωρά βρίσκεται μια μεγάλη πολυκατοικία, ποτσίνες που με τον όγκο τους σου κρύφκουν τες παιδικές σου αναμνήσεις.

Επεράσαν πολλές κάττες που τα σιέρκα μου- πιό πολλές που τες γυενέτσιες της ζωής μου, τσίνην όμως που εν θα ξεχάσω ποττέ εν την Σπόττυ. Όπως καταλαβαίνετε που το ξένικον όνομα, η Σπόττυ ήτουν γέννημα-θρέμμα της Β. που όπως είπαμε ήτουν ξένη. Ονόμασεν την έτσι επειδή ήτουν ολόμαυρη ενώ στην άκρη του νούρου της είχε μιαν βούλλα (spot) άσπρη. Η συγκεκριμένη κάττα ήτουν το μαύρον πρόβατον του "εκτροφείου" αφούς είχε μια ζωή τριχοφάον και οι ζάμπες της ήτουν σχεδόν τίτσιρες, εκούτσενεν το δεξίν της πόδιν και συν της άλλης ενιαούριζεν σαμπός και σφάζουν βρέφος (με το συμπάθιο!) ... είσιεν το μαύρο της το χάλιν με λλία λόγια και έμεινεν στους 5 δρόμους αφούς ούτε οι άλλοι κάττοι στο σπίτι της Β. που εμίνησκεν της εκοντέφκαν.

Έτσι υιθέτησα την και αγάπουν την πολλά, επήρα την και κτηνίατρο κι εξικούτσανεν για λλίο καιρό, εγυάλλισεν και η τρίχα της, εκοντέψαν της και αρσενικοί και στα 4 χρόνια που την είχα έμεινεν και μια φορά έγκυος. Την Σπόττυ αγάπουν την επειδή επίστεφκα ότι είχαμε πολλά κοινά. Όι εν ήμουν μαύρη με βούλλα άσπρη στον νούρο, κουτσή και με τριχοφάον, ούτε ενιαούριζα σαμπός και σφάζουν βρέφος (με το συμπάθιο!) αλλά στην ηλικία των 10-11 που επίστεφκα ότι κάτι εν πάει καλά με την πάρτιν μου, ένιωθα τσίνην την κοινωνική απομόνωση κι ας ήμουν με κόσμο γυρόν μου, επροτίμουν την παρέα της Σπόττυς και τσίνη την δική μου.

Τσίντα κίτρινα τα μμάθκια της εν θα τα ξεχάσω, ούτε εν να ξεχάσω την μέρα που την εποσιερέτησα, αφούς μετά που "ώριμην" σκέψην των γονιών μου έπρεπε να την στήλουν εξορία στο χωρκό μαζίν με τα μωρά της και τα εγγόνια της, επειδής εγινήκαν επικίνδυνοι οι δρόμοι και ήτουν να τους εκάμναν πίττα τα αυτοκίνητα. Εμετάνιωσα την ώρα και τη στιγμή που την εποχωρίστηκα τσίντην κάττα. Ως τωρά κι ας εν απίθανον να ζεί μετά που 1000 χρόνια όποτε πάω στο χωρκόν ποσκοπώ άμπα και δώ την κουτσή σιλλουέττα της.

Που τότες ενόμιζα εν θα εξαναγάπουν κάττα. Επερνούσαν τα χρόνια, έπρεπε να σταματίσω να χαριεντίζουμαι με τις κάττες, έπρεπε να μεγαλώσω, να κάμνω πως με ενδιαφέρει το ντύσιμο μου, οι άνδρες, οι άνθρωποι και τα θαυμαστά τους κατασκευάσματα, να μεν ενθουσιάζομαι όταν βλέπω μια κάττα να διασταυρώνει τον δρόμο και να συνηθίζω να ακούω τα "γιααάξ κάττα!" και τα ''πσσσσ φύε βρωμόκαττα που μπροστά μου!" χωρίς να με πκιάννουν οι δαιμόνοι. Ήτουν τότε που ήρτε που μόνης της μετά την τελευταία μας μετακόμιση, η Κάττα.

Στην αρκήν ήτουν φοητσιασμένη. Με τα χρόνια εφιλέψαμεν και τωρά που σας γράφω ξαπλώνει πας στο παράθυρόν μου (κι ας μεινίσκω στον 1ον όροφο ήβρεν τον τρόπο). Εν έσιει όνομα, εν απλά η Κάττα και εν σαμπώς και ήταν μαύρη και εβάλαν την μες στη χλωρίνη το χρώμα της. Εν πατσαλή, λλίον τιγρέ, λλίον καφέ και λλίον που ούλλα . Το αριστερόν φτίν της εν λλίον κομμένον, το δεξίν της μμάτιν μονίμος τρέσιει και ναι έσιει κάτι που την παρακμιακή φιγούρα της Σπόττυς κι ας έσιει την δική της προσωπικότητα. Η πρώτη αντίδραση όταν την δεί κάποιος εν ΑΜΑΝΑΜΟΥ ΗΝΤΑ ΑΣΧΗΜΗ ΚΑΤΤΑ!

Τσίνο που με ενθουσιαζει πας στες κάττες όμως εν ο τρόπος τους. Που όταν πεινούν εν νάρτουν να σου τριφτούν και μετά χάνουνται, κυρίες, σαμπώς και εν είσαι εσύ ο μάστρος τους. Που εν σαν δυναμικές γυναίκες, εγωκεντρικές και ανισόρροπες που χρησιμοποιούν τη θηλυκότητα τους για να καταφέρουν το δικό τους, άλλοτε με νάζια και άλλοτε με κλάματα, πάντα όμως φεύκουν με αξιοπρέπεια κι ας πριν 2 λεπτά εκοιλιούνταν χαμέ για ένα ψαροκόκκαλο. Τσίντο σώμα και τσίντο ύφος το δολοφονικόν που μοιάζει τόσο ανθρώπινα γυενετσίσιμο, που εν ικανό να σε καταστρέψει και να μεν το πάρει είδηση.

Κι έτσι οι κάττες της ζωής μου με τα χρόνια πολλινίσκουν. Όταν οι πρώην μου είχαν κάττες έκαμνα παραπάνω παρέα μαζί με τα ζωάκια τους παρα με τις ίδιες σε σημείο που τωρά όταν θορώ την μιαν εν να την ρωτήσω πρώτα τι κάμνει ο κάττος της και μετά τι κάμνει τσίνη...! (Η Marmite εν έχει κάττα γιαυτό αλόπος είμαι αποκλειστικά δική της.)


Στην Marmite που θέλει να πιάσουμε χελώνα.

Με εκτίμηση, η Killa Flava της Marmite


(*πετά χαρταετό=εν στον κόσμο του)

16 comments:

  1. Nα μεν μου αρέσκουν οι κάττοι.. εν πράμα?
    Πε μου για σιύλλους ότι θέλεις! Τωρά εν πάνω στο κρεβάτι μου τζαι τζοιμάτε!
    Κάττους εν είχα ποττέ γιαυτό εν τους πολλο κάμνω χάζι! Aναγνωρίζω όμως την αγάπη που τους έχουν κάποιοι ανθρώποι, όπως έχω κ εγώ με το μωρό μου!
    Οι λεσβίες είμαστε κουφές? Είμαι τζιεγώ λλίον περήφανη να πω την αλήθκεια μου! Έβαλες με σε σκέψεις τωρά! :P

    ReplyDelete
  2. Pantos j ego kapote en polloakuo. J epia stin agglia j ekaman m akuografima, alla ivran mia xara tin akoi m.. :/ En katalavo ti pai lathos. :P

    ReplyDelete
  3. @Blog Skepseon εν άλλη η χάρη των σιύλλων, είπα που εννά χω σπίτι μόνη μου εν να πκιάσω αν και θέλουν πολλήν σημασία και λούμαν και περιπάτους. Είχα πέρσυ μια Λολίτα όνομα και πράμαν 4 μηνών ππούτλ και ήτουν ερωτευμένη με ένα γερολυκόσιυλλο. Δυστυχώς εχάσαμεν την (και μπορώ να λαλώ τωρά την έκφραση "είσαι σαν τον σιύλλο που χασα" και να το εννοώ :p) ελπίζω να εν με κάποιον ώριμο συίλλο και να κάμνουν το ττούρ της Κύπρου όπως έκαμε και η Λολίτα στο βιβλίον...

    @Blog Skepseon και GnostiAnonimi!: Ωραία έσιει κι άλλες κουφές, αλόπος εν που περιφάνεια για την φάρρα μας, εν μέρος του lesbian pride που μας διακατέχει :p

    ReplyDelete
  4. χαχαχαχαχαχαχα εν γιαυτό που λαλούν είσαι περήφανος άμα εν ακουεις? χαχαχαχαχα καλοοο....!
    Α! Εξέχασα να πω για την χελώνα που θέλει η Μάρμιτ!
    Έχω τζαι πουτζείνη! Όσοι φίλοι μου είχαν είπαν μου ότι σε 3-4 μήνες πεθανίσκουν! Ήθελα χελώνα όμως τζαι είπα να πιάσω μιαν τζαι όσο πάει! (Μάνα μου ρε σαν να τζαι πιπελό η φτωσιή!) Εν ξέρω τι κάμνουν οι άλλοι αλλά έχω την 5 χρόνια! Εγόρασα της τζαι πιο μεγάλη γυάλα αλλα εν σταματα να μεγαλώνει! Εν ξέρω πόσο εννα πάει αλλα λυπούμε την που εν μόνη της τζαι εν της πολλοδιούμε σημασία! Ίνταλως να παίξεις με την χελώνα? Θωρεί μας τζαι βουρά πάνω στην γυάλα χαιρεντισμένη όπως κάμνει τζαι ο σιύλος μου! Θέλει τζαι τζείνη πολλή καθαριότητα, εννεν pet που θα εσυνιστούσα να πιάσει κάποιος!

    ReplyDelete
  5. Πε τα να τα ακούσει η Marmite για την χελώνα. Να είχε λλίην μαλλουρούα να χαιδέψεις να πω στανάθεμα αλλά τί να την κάμεις? Πάντος έσιει στο youtube διάφορα βίντεος με πράματα και θάματα που κάμνουν οπόταν άμπλεψε τα να πάρεις καμιάν ιδέαν. Να σου ζήσουν μπαιδεγουέη τα χτηνά σου!

    ReplyDelete
  6. Otidipote pet prepi na to frontizis k na to peripiase, akoma k ti xelona. Giafton i parapano pethniskun mesa se kati mines distixos. :P
    San tus skillus en exi pantos., alla ine megali efthini k thelun peripiisi :)

    ReplyDelete
  7. Πολλα ωραιο ποστ! Απολαυσα το που την αρχη ως το τελος.

    Ακομα μια ψιλο-κουφη λεσβια εδω. Μα οντως υπαρχει τουτο το στερεοτυπο? :P Επισης, ουτε εμενα με συγκινουν οι γατες αλλα ετσι οπως το εθεσες, με την συγκριση με τις γυναικες, εκαμες με να τις συμπαθησω ΛΙΟ παραπανω.
    Με τους σκυλους εν διαφορετικη η σχεση που μπορεις να αναπτυξεις νομιζω. Βλεπουν σε με τζινο το βλεμμα ουλλον αγαπη και αθωωτητα. Και όι μονο οταν πεινασουν.

    ReplyDelete
  8. AAAAAAA PERFECT I LOVE CATS!!!!!!!!!!!!!!!! :D :D Έχω 2 που τον τζιαιρό που επήεννα δημοτικό, η μια εν 14 χρονών τζιαι η άλλη 12...μάνα τζιαι κόρη :Ρ μάνα μου τα μωρά μου τζιαι πεθυμώ τααααα!!!!!!!!!!!!!!!

    Υ.Γ. μπορώ να πω ότι κατέχω κι εγώ ολίγην κουφαμάραν...και στραβομάραν επίσης... :Ρ

    ReplyDelete
  9. @Ανωνυμη Μ: σιέρουμαι που εσυμπάθησες νάκκον παραπάνω τες κάττες τωρά!

    @Liberty: έτην και μιάν καττόφιλην επιτέλους! να σιέρεσαι τες κόρες σου μα εν 14 χρονών και ζει? μάσσιαλλα καλοπέραση μπράβο! :)

    @Ανωνυμη Μ και Liberty: Να κάμουμεν έναν γκάλλοπ πας στην κουφαμάρα και την στραβομάρα άμπα και φτιχά τα αήπια η γκέυ φάρρα μας μή κακόν μας :p

    ReplyDelete
  10. Esiei sta settings tou blog na prostheseis erotisi gia na psifisoun oi anagnostes sou!

    ReplyDelete
  11. egw eimai teleia stravi xwris tous fakous mou pale!! en tzeino pou len "My brothers they never went blind for what they did, but I may as well have!!" (ooops, me touto to stixo en eimai pleon anwnymi, rwtiste tin Marmite poia eimai!!) :PP

    ReplyDelete
  12. κατ'αρχάς, τα γραφόμενα εδώ είναι φανταστικά πάντα! Είμαι τζιει που τον πνιμένον, γι'αυτόν πολλές φορές θκιεβάζω σαν τον κλέφτην τζιαι εν αφήννω σχόλια, αλλά απολαμβάνω τα πάντα!

    πάντως, αν θέλει χελώνα το μωρό, να πκιάτε! :)
    ούτε εγώ δεν ξέρω τι μπόντινκγ μπορεί κάποιος να κάμει μιτά της, αλλά αν την φροντίζει όπως πρέπει, εν νά'ν όμορφη εμπειρία.

    με τα γατόσκυλα εγώ έχω μια περίεργη σχέση. Και εξηγούμαι: εμεγάλωσα με κάττους, τζιαι αγαπώ τους τόσον πολλά που επέρασα (?) φάσην της ζωής μου που επίστευκα ότι ήμουν κάττος σε προηγούμενες ζωές. Οι σκύλοι εν μου εκάμναν κλικ. Εν μπορώ να πω ότι εμισούσα τους ή κάτι τέθκοιον, αλλά εν τους επάεννα.

    ώσπου τζιαι ένας γκόμενος μου εκαμώθηκεν να πκιάμεν σκύλο. Εν ήταν να χαλάσω χαττήριν του μωρού. Επήαμεν στα ξένα (γιατί εν έβρισκεν στην Κύπρο την ράτσα που εθέλαμεν) τζιαι εφέραμεν τον. Ήταν τριών μηνών. Για 2 εφτομάες κάθε νύχτα έκλαιεν. Τζιαι τζιαμαί που ενόμιζα ότι ήταν τα δικά μου νεύρα που ήταν να σπάσουν, τελικά εσπάσαν του γκόμενου που τον έθελεν :)
    εξυπνούσα όποτε έκλαιεν μες στην ανησυχίαν, να δω τι έπαθεν το "μωρό". Τόσο πολλά μου άρεσε που σχεδόν εζήλευκεν ο γκόμενος μου :)

    εσκέφτουμουν ότι το "βιολογικό μου ρολόι εχτύπησε" τζιαι είχα τον τέλλεια όπως τον γιον μου. Έφκαλλα τον βόλτες, έπαιζα του, τζιαι γεννικώς ήμουν χαζομπαμπάς 100%. Η σχέση τζιείνη ετέλειωσεν, ο σκύλλος αρώστησε με τα νεφρά του τζιαι επέθανεν μας 1μιση χρονού, τζιαι ήμασταν τζιαι οι θκυο απαρηγόρητοι...

    αλλά τζιαι τωρά που θα μετακομίσω σε νέο σπίτι, με αυλή τζιαι ούλλα κανονικά, εν ηξέρω αν θα πκιάσω σκύλο ή κάττο. Λαλείς να πκιάσω τζιαι γιω χελώνα?... χμμμ....

    ReplyDelete
  13. όσο για τούτον με την κουφαμάρα, τι να σας πω κορούδες μου? Μπορεί να εν τζιαι καλλύττερον που το να τα βλέπεις ούλλα τζιαι να τα ακούεις ούλλα τζιαι να θέλεις να τα σάσεις ούλλα (η γνωστή τελειομανία των γκέυ αντρών)... Εν ξέρω τι εν καλλύττερον πάντως! Αλλά να το τσιακκάρουμεν να δούμεν αν ισχύει.

    (ΥΓ.: τούτον το σχόλιο με το "περήφανη στα αυτιά" τζιαι το Πράιντ, άρεσεν μου πάρα πολλά!!!)

    ReplyDelete
  14. οι κάττοι εν σε θωρούν μόνο όταν θέλουν φαί!!!... αχχχ εν πολλά παρεξηγημένα ζώα. blame the church που κατά τον μεσαίωνα έφκαλε ότι ήταν του διαβόλου.

    anonymous cat lover

    ReplyDelete
  15. @Γιώργης Ρεγγίνος: ακόμα ένας γατοσκυλλόφιλος! :) τούτη την φάση που λέεις με τους κάττους και τις προηγούμενες ζωές επέρασα (?) την κι εγώ και χαίρομαι που έχει κι άλλους έτσι! Κρίμα το σκυλλάκι σας... μπορείς να πιάσεις ένα ποτούτον --> http://www.youtube.com/watch?v=q0XtYcGNPPo αγκαστρώθηκα το εγώ! :p


    @Anonymous cat lover: οι γάτες πάντα θα πεινάνε που λέει και το τραγούδιν! :p ότι και να πούν εμείς πάλε αγαπούμεν τους κάττους

    ReplyDelete
  16. kori, pote enna fkalete kainourio post? koitazw me anipomonisia kathe prwi alla tpt! thelwwwwww!!!! :PP xxx

    ReplyDelete