Stealth

Υπάρχουμεν. Μπορεί να είμαστεν οποιοσδήποτε, οπουδήποτε. Τούτο έννεν απειλή, συμπαθάτε με! Τούτο εν απλά μαθηματικά, κοινή λογική: Γεγονός. Οι πιο συντηρητικές έρευνες μιλούν για ένα ποσοστό 2%. Δκιό τις εκατό του πλυθησμού! Δηλαδή, ένα κάθε 50 πλάσματα που ξέρεις, ανήκει σε τούτη την κατηγορία. Οι πιο φιλελεύθερες έρευνες που την άλλη, κάμνουν λόγο για ένα ποσοστό πιο κοντά στις τάξεις του 10%. Μα Δέκα τοις εκατό σημαίνει ότι 1 στα κάθε 10 πλάσματα που γνωρίζεις, που ζιούν τζαι αναπνέουν γυρόν σου εν gay. Τωρά, είτε εν ένας στους πενήντα, είτε εν ένας στους δέκα, είτε εν κάτι μεταξύ τούτων των δκυό συντεταγμένων, το μόνο σίουρο εν πως υπάρχουμεν. Τζαι μπορεί να είμαστεν οποιοσδήποτε, οπουδήποτε. Το να μεν πιστεύκεις πως υπάρχουν τούτοι οι αθρώποι, γυρόν σου τζαι στη ζωή σου, στατιστικά εν σάννα μεν πιστεύκεις στο οξυγόνο. ‘Η στους κκέλιδες.

Φυσικά το λάθος έννεν μόνο δικό σου. Εν τζαι δικό μας. Ενώ υπάρχουμεν, οι να νομίζεις απαραίτητα ότι φαινούμαστεν που το μίλιν. Εν τζαι σημαίνει πως ούλλες οι λεσβίες έχουν κοντό μαλλί τζαι φορούν γραβάτες, ούτε πως ούλλοι οι γκέης βκάλλουν τα φρύδκια τους τζαι φορούν εμπριμέ. Τζαι όι να νομίζετε ότι εν ππέφτουμεν τζαι μείς σε παρόμοιες παγίδες α! Όπως τζαι σύ εννα δείς εναν ωραίο αγόρι που είναι μετροσέξουαλ πούρεκκος, σασμένος τζαι κοκέττος τζαι εννα σκεφτείς (πουμέσα σου ή τζαι μεγαλόφωνα) ότι εν γκέη, τζαι γώ αμαν τύχει τζαι δώ καμιαν κορουδα που εν πιο κκάζουαλ το ντύσιμο της τζαι προσέξω τζαι στο body language της καμιάν σπορτίβ κίνηση, σίουρα θα σκεφτώ ότι μπορεί να εν λεσβία.

Ο κάθε άθρωπος έσσιε το προσωπικό του στυλ τζαι άποψη, τζαι τούτο ένεν που το ππιριλλίν κανενού, πλην ίσως των κίτρινων φυλάδων που τυγχαίνει να βάλλουν μια φωτογραφία σου τζαι πουκάρτω μια λεζάντα που να περιέχει τις λέξεις “Fashion Police”. Τζαι τζείνοι δηλαδή, εν τζαι εν ότι δικαιούνται, αλλά τούτο εν άλλη ιστορία, τζαι άλλο ππόστ, ίσως τζαι για άλλο μπλογκ! Πάντως η εξωτερική εμφάνιση έννεν πάντα κριτήριο για την σεξουαλικότητα του πλασμάτου. Τζαι εν τζαι μπορούν ούλλοι οι ομοφυλόφιλοι του κόσμου να μπουν κάτω που ένα στερεοτυπικό ντύσιμο ή συμπεριφορά για να τους φακελλώσουμε τζαι να τους στείλουμε καρτούδα μέλους στην Accept. Έσσιει τζαι αθρώπους που εν Stealth.

Stealth, μάλιστα. Δηλαδή εν μας πιάννει το ραντάρ σου. Απαρατήριτοι κάτω που έναν μανδύα είτε συμπεριφοράς, είτε εμφάνισης, είτε θεματολογίας. Αόρατοι. Στην δική μου καθημερινότητα, τομέας στον οποίο είμαι πιο stealth απο κάθε άλλον είναι αναφισβήτιτα ο επαγγελματικός*. Μάλιστα είσσιεν τζαι περιόδους στην ζωή μου που έκαμνα τζαι ένα πολλά μεγάλο λάθος: όταν έμπαινα σε ένα καινούργιο επαγγελματικό περιβάλλον, επροσπαθούσα να περάσω όσο πιο απαρατήριτη εγίνετουν που τους συναδέλφους μου. Πέρα που το ότι οι συζητήσεις μου στον χώρο εργασίας εσταματούσαν σε μιαν “καλημέρα”, όταν ήταν να πω αλλο καμιάν πρόταση, τούτη ήταν πάντα σχετική με την δουλειά. Όταν οι συνάδελφοι μου εσυζητούσαν κάποιαν κοινονική πτυχή της ζωής τους, έκαμνα πως δεν άκουα, ή άλλασσα κουβέντα τζαι έφερνα το θέμα πίσω σε κάτι πιο ουδέτερο τζαι boring, σχετικό με την δουλειά. Απέφευγα με κάθε τρόπο τις κοινονικές εξόδους με έναν κατεβατόν άκυρες δικαιολογίες τζαι σίγουρα πρέπει να εδιούσα την εντύπωση της ακατάδεκτης, ιδιότροπης, σνόμπ, απρόσιτης, κρύας εργασιόκα*μπιιιιπ*ης σσιύλλας .

Έν τζαι έκαμνα το επειδή εν μου αρέσκατε, συμπαθέστατοι συνάδελφοι μου. Απλά πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού μου είχα το πως αν έρκουμουν κοντά με κάποιον, σίουρα σε κάποια φάση εννα εμοιράζετουν κάτι προσωπικό μαζί μου. Έ τζαι μετά εννα ήταν σειρά μου. Τζαι επειδή τα δικά μου θέματα προς συζήτησην επροϋποθέταν την αποκάλυψη ενός μεγάλου μυστικού, επίστευκα πως δεν θα είχα φτάσει στο σημείο να εμπιστευτώ τούτο το μυστικό σε κάποιον σε τόσο αρχικό στάδιο φιλίας. Τζαι αν δεν εμπορούσε να το διαχειριστεί? Αν ήταν σπουρτόλοος? Αν ήταν ομοφοβικός? Αν ήταν γιενάικα τζαι νόμιζε πως της εκολλούσα?!?

Τζαι η άλλη επιλογή, που εν προϋποθέτει την έξοδο που το τουλάππιν, είναι να πεις του προτιθέμενου νέου σου φίλου ένα κάρο ψέματα!

Συνάδελφος: “ EεεΕΕεε? Παίζει κανένα Αμόρε?” (Για πιο δραματικό εφέ η συζήτηση παίρνει αποχρώσεις που τα 50s).

Απάντηση Σενάριο 1: “ΟI εν παίζει κανένα παιδίν, είμαι μόνη τζαι έρημη τζαι κακομάζαλη τζαι μαναμου ρε είμαι κρίμαν τζαι NAI εννοείται να κανονίσουμεν να μου γνωρίσεις τον φίλο σου τον Τάδε που είσαι σίουρη ότι έχουμε πολλά κοινά (ήδη ξέρω ένα κοινό εγώ, αρέσκουν μας τζαι τους 2 οι γιεναίτζες!)” - τζαι αν εκανόνισες εσύ έξοδο να γνωρίσεις το προξενιόν μου, εκανόνισα τζαι γώ με την συνάδελφο.

Απάντηση Σενάριο 2: “ΝAI έχω τα με ένα άτομο (προσοχή στις λέξεις), αλλά εν σε άλλη χώρα τζαι, ΟΙ εν μπορείς να ΤΟΝ γνωρίσεις! Δυστυχώς εν έχω ούτε φωτογραφία του μαζί μου, ιντα κρίμα!! Αθθύμισμε άλλλην ώραν να σου δείξω..” - τζαι είδες εσύ φώτο τούντου φανταστικού υπερ-γκόμενου μου, είδε τζαι η συνάδελφος.

..τζαι όποια που τις δκυό απαντήσεις τζαι να δώκεις, εν τζαι αλλάσσει τίποτε. Πάλε είσαι μια ψέυτρα τζαι μισή που νιώθει απίστευτες τύψεις επειδή η καημένη η συνάδελφος σου νομίζει ότι όσπου πάει ο τζαιρός γίνεστε περίτου φίλες, τζαι συ ψάχνεις απεγνωσμένα τρόπο να απομακρυνθείτε επειδή η μια κουβέντα φέρνει την άλλη, τζαι άρκεψες τζαι απαντάς σε πραγματικές ερωτήσεις για την φανταστική οικογένεια, την φανταστική δουλειά, τζαι τις φανταστικές σεξουαλικές επιδόσεις του φανταστικού σου γκόμενου. ‘Ολα φανταστικά! Κατα φαντασίαν φανταστικά όμως, όι τέλεια- φαναστικα! Σε κάποιαν φάση αναγκάζεσαι να χωρίσεις φανταστικά τζαι να είσαι χάλια φανταστικά, τζαι να χτυπιέσαι στα πατώματα φανταστικά, τζαι να σε παρηγορεί (πραγματικά) η συνάδελφος τζαι να νιώθεις φανταστικά πραγματικές τύψεις που την περιπαίζεις μες στα μούτρα της τόσον τζαιρό. Τζαι μετά ξάνα π’αρκής να προσπαθεί να σε προξενέψει με πραγματικούς γκόμενους τζαι συ να μεν είσαι έτοιμη μετά τον φανταστικό χωρισμό, τζαι πάμε ξανά πιο πολλά ψέματα, τζαι πιο πολλές δικαιολογίες τζαι πάνω στο αστείο πετάσσεις τζαι ένα “εβαρέθηκα τους άντρες! Αλόπως εννα το ρίξω στις γυναίκες!!!” τζαι ακούεις ένα “OMG ΤΙ ΛΑΛΕΙΣ??? ΜΑ ΧΑΝΝΕΙΣ?!?! ΛΙΑΞ!!!!” τζαι καταλάβεις ότι καλά έκαμες τζαι έκρυφες τόσον τζαιρό. Τζαι κρατάς μιαν ισορροπία στο περιβάλλον της δουλειάς. Τζαι άμμαν πιάσεις μεταγραφή αλλού, ξανά που την αρκή να είσαι stealth. Τζαι ας σε πουν τζαι σνόμπ!

Τούτα ούλλα τα “σενάρια”, στον ένα ή στον άλλο βαθμό εγίναν τζαι στ’αλήθκεια. Όσα χρόνια ήμουν στα ξένα τζαι άλλασσα συχνά περιβάλλον εργασίας, επροσπάθουν να κρατώ μιαν απόσταση για να μεν χρειάζεται να ξαναμπώ σε τούτο το παιχνίδι με τα ψέματα. Τζι έτσι επεράσαν αρκετά χρόνια μέσα στα οποία δεν έκαμα ούτε και έναν νέο φίλο. Τζαι για όσους επερνούσαν που τον επαγγελματικό μου κύκλο επαρέμενα τζείνη η μυστικοπαθής σσιύλλα.

Πέρσυ, που ήμουν ακόμα στα ξένα εβρέθηκα σε ενα νέο περιβάλλον το οποίο ήταν κόντρα απαιτητικό, τζαι αναγκαστικά επερνούσα πολλές ώρες με τους συναδέλφους μου. Όσπου επερνούσαν οι εφτομάδες τζαι εκλείαμεν καθημερινά 14ωρα δουλέυκοντας μαζί, με μια κορού κυπραία, αντιληφθήκαμεν πως εκάμναμεν το άψογο ζευκάρι συνεργασίας. Αρκέψαμεν τζαι επιάναμεν τις δουλειές μαζί. Εσυμπληρώναμεν η μιά την άλλη (επαγγελματικά εννοώ!). ‘Ηταν άσπρο τζαι ήμουν μαύρο τζαι μαζί εκαταφέρναμεν να γκριζάρουν ούλλες οι πτυχές τις δουλειάς μας. Εγίναμεν πολλά πετυχιμένο δύδιμο τζαι κάθε νύχτα είμασταν μαζί ως τις 2-3 το πρωί τζαι εδουλέυκαμεν. (Ευχαριστώ KillaFlava μου για την απέραντη υπομονή σου τον περσινό χρόνο – τζαι που δεν με έσφαξες καμιάν ημέρα με τόσο ξενύχτι μαζί με την κορού!!).

Ε, δούλεψε τζαι να δουλέψεις, τελικά ήρτεν η ώρα σε ενα διάλειμμα τζαι άρκεψε τζαι εμίλαν μου για τον γκόμενο της. Εγώ έκρυψα. ΄Υστερα που καμιάν-δκυό εφτομάδες ήρτεν τζαι ο γκόμενος τζαι εγνώρισα τον. Πάλε έκρυψα. Σιγά σιγά ούλλο τζαι πιο συχνά ο γκόμενος στη συζήτηση, ούλλο να κρύφω εγώ, όσπου τζαι ρώτησεν με ποιού στέλλω μυνήματα μέσα στα άγρια μεσάνυχτα κάθε μέρα που βρεθούμασταν. Αμηχανία, πανικός, χάνω το φως μου, κλείω τα μμάθκια μου…. “Του Κillou-Flavou.. εν το αγόρι μου!” ‘Οπως το ελάλουν ήδη είχα το μετανιώσει. Επεριέγραψα την Killa σε κάθε λεπτομέρια αλλά στο αντρίκιο. Πάλε έκαμα τα θάλασσα! Επήεν τούτη η κουβέντα κανένα μήνα, τζαι ούλλο έβαλλε με τζαι εμίλουν για τον Killon, ούλλο ένιωθα τζαι πιο ηλίθια που τζείνη εμπιστέυκετουν μου τα δικά της τζαι γω ελάλουν της ένα κατεβατό ψέματα.

Μια μέρα εν άντεξα άλλον. Επήα σπίτι της, έκαμεν μου καφέ, τζαι μόλις έκατσε στον καναπέ να πιεί τζαι τζείνη τον δικό της, είπα της ούλλη την αλήθκεια. H κορού επήρεν το απίστευτα καλά. Είπεν μου να μεν ζητώ συγνώμη, αφού όσα της είπα ήταν ούλλα αλήθκεια, εκτός που το ότι ο Killos ήταν Killa. Εφαήθηκεν να γνωρίσει την Killa, το οποίο τζαι έγινε ύστερα που λλίες μέρες. Που τότε αγαπηθήκαν που την πρώτη στιγμή τζαι κάμνουν κόμμα εναντίον μου. Τζαι η κορού, που πραγματικά ήθελα να μείνει στη ζωη μου, τζαι στη ζωη μας με την Killa, οι μόνο εν εκόπην του βούρου, αλλά στηρίζει μας, ακούει μουρμουρκόν για τα απλά τζαι καθημερινά μας τζαι εν πλέον κομμάτι μας τζαι τους δκυό. (Τζαι που τζαι που θέλω να πιστέυκω δκιαβάζει τζαι τούντο μπλόγκ!)

Φέτος είμαι πάλε σε καινούργιο περιβάλλον επαγγελματικό. Τζαι αν νομίζετε πως έσσιει θετικό ηθικό δίδαγμα η περσινή μου εμπείρια, πολύ φοβάμαι πως εννα σας προσγειώσω. Εν με ερώτησε κανένας ακόμα ήντα’μ’που γίνεται με την προσωπική μου ζωή, τζαι φυσικά εν έσσιει περίπτωση να κάμω εγώ πρώτη έτσι ερώτηση, άμπα τζαι ανταποδώσουν μου την.

Τζι έτσι βάλλω κάθε πρωί μιαν ultra-femme “στολή” τζαι ισορροπώ με τα άβολα τακούνια μου πάνω σε μιαν είκονα stealth. Τζαι ελπίζω σε τζείνες τις μέρες που τούτα ούλλα εν θα έχουν σημασία. Που τα ραντάρ του κόσμου εννα πιάνουν την αύρα σου, τζαι όι να σε πιάνουν σφιχτά που την ψυσσιή να σου την φκάλουν.

Με εκτίμηση,

Η Marmite της KillaFlava

* Συμπεριλαμβάνω στον επαγγελματικό τομέα τζαι ούλλα τα προ-επαγγελματικά περιβάλλοντα, π.χ σχολεία, πανεπιστήμια κτλ.

the L(ip) Word- Παραμύδια της Μάθεναμιλάς

Ήτουν τζαιρός τζιαι επέρασε που το τελευταίο μας πποστ. Συχωράτε μας, έχουμε του κόσμου τις δικαιολογίες μειτά μας, η εποχή της προσαρμογής εν τέθκια που εν αφήνει περιθώρια προσωπικής σκέψης, πόσο μάλλον κατάθεσης τους σε τούντο μπλογκ. Οικογενειακά, επαγγελματικά... βουράς να σάσεις το ένα, το άλλο, το παράλλο...

Ύστερα που το "the L Word"

Εν αλήθκεια ότι όταν μου είπε η Marmite για τούντη νέα Βρεττανική (Σκωτσέζικη) σειρά που έχει σαν θέμα τις περιπέτειες μιας παρέας γυναικών και ανδρών που τυχαίνει οι κοπέλλες να εν λεσβίες, πριν ακόμα την δω, έπεσα στην παγίδα του να την ταυτίσω με το '' The L Word'' και άρκεψα τα παράπονα.

Εχάθηκεν ο κόσμος αν εκάμναν μια σειρά με λεσβίες πιό ρεαλιστική? Οι χαρακτήρες να εν πιο κοντά στην πραγματικότητα, να μεν γυαλλίζουν τόσο, να μένεν ούλλες φτασμένες τζιαι επιτυχημένες μεγαλοαστές με σπίθκια με πισίνες και δουλειές τσιαμέ γυρόν του Χόλλυγουντ...? Να τα'χουν ούλλα έτοιμα τζαι (μα δε τύχη!) όπου παρπατούν, όπου σταθούν να εμφανίζονται άλλες ομορφούδες λεσβίες τζαι να τες ερωτεύκουνται. Τζαι τσίνοι οι διαλόγοι ρε παιδί μου, είχε φορές που εν εφκάλλαν νόημα. Με λλία λόγια, η Αμερικάνικη παραγωγή, να μεν εμοίραζεν έτσι απλόχερα στις κοπέλλες ευκολίες τζαι καταστάσεις που ο μέσος τηλεθεατής εν θα τες ζήσει ούτε σε δέκα αληθινές ζωές.

Τέλοσπάντων, όπως τζαι να'χει, που τον τζαιρό που ανακάλυψα το "L Word" εν έχασα επεισόδιο, ήτουν η συντροφκιά μου τσίντες νύκτες τες μαύρες τζαι σκοτεινές. Εθόρουν το τζαι εγέλουν τζαι τσίνα ούλλα τα παράπονα που προανάφερα επροσπερνούνταν για λλίη ώρα μέστην μαγεία του φακού που σε παρασέρνει- θέλεις εν θέλεις.
Lip Service

Όταν είδα το πρώτο Lip Service επεισόδιο, (κλικκάρετε με για το trailer ) έχοντας μέστο νού μου τες "γκλάμουρους" κορούδες του L Word, έφαα μια κρυάδα. Ο ήλιος που shιέπει το Los Angeles αρκούσε να φανεί... στην πραγματικότητα εν εφάνηκε ποττέ, επειδή τούτη η σειρά εν γυρισμένη κάμποσα μίλια μακριά που την Αμερική, στη Σκωτία. Τσιαμέ που εκαρτέρουν να δω κοπέλλες παστωμένες του make-up τζαι του γκλίττερ, εμφανίζουνταν πιο καθημερινές φιγούρες, με ατέλειες τζαι σφιγμένες "εγγλέζικες" ερμηνείες. Ξαφνικά επήρα τα ούλλα πίσω τα παράπονα που έκαμα τζιαι για μια στιγμή έθελα πίσω την αμερικανιά με τες χλιδάτες γκόμενες κι ας μεν υπήρχαν στην πραγματικότητα!

Όσο όμως προχωρούν τα επεισόδια, οι χαρακτήρες αποκτούν... χαρακτήρα. Εν πολύπλευροι τζαι εν μεινίσκουν στα απλά στερεότυπα του τύπου "η Καλή, η Κακιά τζαι η Άσχημη λεσβία". Πάντως η ανταπόκριση του κοινού ήτουν θετική στην Βρεττανία, αφούς το πρώτο επεισόδιο είδαν το 600,000 πλάσματα τζαι το 57% των αναγνωστών του PinkPaper.com ενθουσιαστήκαν με τη θετική-ρεαλιστική παρουσίαση των λεσβίων.

Εν θα παίξω το παιχνίδι των ομοιοτήτων-διαφορών τζαι σύγκρισης με το L Word, επειδή μιλούμεν για θκιό διαφορετικά στόρυς, διαφορετικών παραγωγών. Τσίνο που εν άξιον προσοχής στη Σκωτσέζικη σειρά, εν ότι οι πρωταγωνίστριες μονίμως βαστούν ένα ποτό στο σιέριν ή πίννουν καφέ τζαι ότι οι σκηνές του σεξ εν τόσο αποκαλυπτικές που σε κάποια φάση εδιερωτούμουν αν έκαμα λάθος τζιαι εμπήκα στο youporn.

Η όλη υπόθεση περιλαμβάνει δράμα, κωμωδία, σεξ τζαι κλάμα, κλάμα, κλάμα. Όι που τους τηλεθεατές το κλάμα, αλλά που τις ηθοποιούς που καθόλη τη σειρά ούλλο τζαι κάποια εν νάν με το μμάτι κορόμιλο. (Ότι έσιει κάτι το Φωσκολικό έσιει το η σειρά.) Αλλά πάμε να αμπλέψουμεν τζαι λλίον τις πρωταγωνίστριες:
Frankie ( εν ζωή Ruta Gedmintas)
Εντάξει, λαλώ μόλις την είδα στην πρώτη σκηνή, εδώ είμαστε παρκάρετε, έτην Shane με ξανθό μαλλί! Το στυλλάκι το "γαμ%$ τζαι ρέσσω" ξεγελά με την πρώτην αμμαθκιάν, όι ότι η Frankie δεν γαμ$@ τζαι ρέσσει σε ούλλα τα επεισόδια τζαι μάλιστα σε πιο extreme τζαι ανώττερο (οκ έσιει τζαι φορές τζαι κατώττερο) επίπεδο που την Shane. Όπως τζαι νά' χει, το δράμα αρκέφκει όταν μετακομίζει που την Νέα Υόρκη πίσω στη Γλασκόβη για να ανακαλύψει νταμπού θελεν να της πει η θκειά της πριν πεθάνει. Στην πορεία νεκατώνει τες ζάμπες της με την πρώην της που την αγαπά αλλά εν μπορούν να εν μαζί και γιαυτό τζαι για άλλους ψυχολογικούς λόγους κάμνει σεξ με όποια τζαι όποιον βρεθεί ομπρός της... Σε αντίθεση με την Shane, η Frankie εκτός που το να κάμνει σεξ ΜΙΛΑ, έχει βάθος σαν χαρακτήρας τζαι έσιει πιο ωραίο μαλλί. Σίουρα πλήθος νεαρών λεσβιούλλων εν να την λισσιάσουν τζαι άλλες θα την μιμηθούν.
Cat McKenzie (εν ζωή Laura Fraser)
Εύθραυστη, γέριμη τζαι κακομάζαλη αφούς τυχαίνει να εν η πρώην της Frankie τζαι τραβά τα κάστια ακόμα τζαι μετά τον χωρισμό τους. Η απορία μου στην αρχή ήτουν ίνταλος τες ετερκάξαν τούντες θκιό μαζί αφούς η Cat φατσάρει παραπάνω μεγάλη αρφή της παρά φιλενάδα της τζαι η Frankie ρέσσει της τζαι 3 κκελλάες. Τέλοσπαντων! Πίσω στην Cat , που έθελα να την πιάσω να την σούσω για να σταματήσει να χώννεται τζαι να αγχώννεται με την πρώτη δυσκολία τζαι να κλαμουρίζεται τζαι να μέννεν τόσο control freak. Που την άλλη εσκέφτηκα ότι τζιαι εγώ ώρες ώρες κλαμουρίζουμαι τζαι πιάννουν με οι δύσπνοιες τζιαι εμπόρεν να βουρήσω σαν τον μαλάκα(με το συμπάθιον) μια πρώην μου με ψυχολογικά που πίσω... αλλά τούτα ενόμιζα εκάμναμεν τα που ήμαστουν μιτσιές τζαι όσο μεγαλώνει το πλάσμαν βάλλει νουν. Όπως τζαι να σιει, πολλά γερό χαρτί στη σειρά η Laura Fraser, τα sex-dramas τραβά τα.
Tess (εν ζωή Fiona Button)
Η Tess εν άνεργη ηθοποιός που πάει πάντα στις οντίσιονς και κάμνει τα shιόνιν τζαι φέφκει, τζαι γυρέφκει μονίμως σύντροφο αφού εν μαλακομαγνήτης.
Λαλούν ότι οι κωμικοί συνήθως έχουν περίεργη φάτσα. Η Fiona έχει όντος περίεργη φάτσα τζαι εν τζαι ο Joker της σειράς, αφού ούλλο τζαι κάτι θα κάμει-πάθει με αποτέλεσμα να ξεφεύγει που το μελό η ιστορία.




Στο στόρυ πρωταγωνιστούν επίσης ο Jay (Emun Elliott), φίλος των κορούδων, στρέιτ με σχέση που αν τύχει κάμνει σεξ και με λεσβίες. Τζαι ο Ed (James Pearson) αρφός της Cat που λυshιά την Tess. Αλλά τζαι η μόνη λεσβία δεδηλωμένη, η Sam (Heather Peace) η οποία εν μπατσίνα ντετέκτιβ τζαι και η σύντροφος της Cat.

Καλή προβολή αν το δείτε, αν το είδατε περιμένουμε τα δικά σας σχόλια.

Με εκτίμηση,
η Killa Flava της Marmite

..ντριπ-ντροπ..

Οι εποχές εν τζαι γίνουνται πιιο εύκολες. Για να μπορείς να κάμνεις το καλόν με τζείνους τζαι τζείνα που θέλεις, πρέπει να καταφέρεις να ζυγίζεις τον χρόνο σου με το σταγονόμετρο: Να ξυπνήσεις δκιό σταγόνες πιο γλίορα που το ξυπνητήριν σου για να προλάβεις να ρίψεις μιάν αμμαδκιάν στα μπλόγκς που σου αρέσκουν. Αν τύχει τζαι εν πολλά τα καινούργια ππόστς, (πράμα που πάντα ελπίζεις) τζαι καταλύσεις καμιάν σταγονούδαν παραπάνω, εννα κόψεις που τον καφέ τζαι το τσιάρο. Ειδικά αν είσαι γιεναίκα τζαι γιουτά σου το multi-tasking, εννα συνδιάσεις νικοτίνην τζαι καφεΐνην με το οδήγημα. Παρά να δκιαολίζεσαι που καταλιάς τις σταγόνες σου μέσα στην κίνηση*, εννα ταππώσεις τζαι το ράδιο σε ένα τραγούδι που σε κάμνει να χαμογελάς τζαι να ονομάσεις τζείνες τις σταγονούδες «προσωπικό χρόνο». Χλιδή.

Να κλέψεις μιαν σταγόνα στο διάλειμμα σου που το τσιάρο σου για να απαντήσεις το ες-εμ-ες της κολλητής σου που εν θυμάσαι σε ήντα σχήμα βκάλλει τα φρύδκια της που τον τζαιρό που έσσιει να την δείς (true story!).Να γίνεις πολλά large τζαι στο lunch-break σου να μιλήσεις πέντε ολόκληρες σταγόνες με το έταιρον σου ήμιση που σου τραγουδά τζείνο το πίκρικο τραγούδι της Ευσταθίας ούλλο τζαι πιο συχνά. ‘Αμμαν κοντέφκει η ώρα να σκολάσεις τζαι θωρείς πως πάλε εν θα σε αφήκουν να φύεις, να ζυγίζεις πόσες σταγόνες ακόμα εννα μείνουν ανοιχτά τα σούπερ μάρκετς, τα στεγνοκαθαρηστήρια τζαι τα μμάδκια σου. Τζαι ο λοαρκασμός να μεν ιφκαίνει καμιάν ημέραν της εφτομάδας τελικά.

Τζι άμμαν σε δεήσουν οι δυνάμεις σου τζαι φτάσεις σπίτι σε μιαν αξιοπρεπή ημιλυπόθυμη κατάσταση να πεις «σίκκι-με». Να πιτσιλλίσεις ό,τι σταγόνα σου έμεινε πάσσε μιαν ετοιμόρροπη καρέκλα της New τζαι να δωροδοκήσεις την κούρασην σου με αλκοόλ. Τζαι το πιο σημαντικό, να μεν γελαστείς να ξοδέψεις ούτε τζαι μιαν απειροελάχιστη υποψία σταγόνας για να κάμεις απολογισμό της καηθμερινής έλλειψης σταγόνων στους εκλεκτούς που κάθουνται μαζί σου στο τραπέζι. Τωρά ετέλιωσεν το παναϋριν. ‘Ότι έχασες, έχασες. Πιόν να σε κόφτουν μόνον οι σταγόνες της μπύρας σου.

‘Οσπου να μπείς ξανά σπίτι, ήδη βάλλεις τα με σένα. Για να πνάσει το πλάσμαν θέλει ένα λίτρο ύπνου την ημέρα, λαλούν οι ειδικοί. Τζαι συ άφηκες του εαυτού σου περίπου ένα ποτήρι του κρασιού.

Να πείς «σίκκι-με» ξανά πέρκει σε πάρει ο ύπνος γλίορα τζαι χώρις πολλίν άγχος. ‘Οσες νύχτες τζοιμάται δίπλα σου, τζαι αφήνεσαι να ξεκουραστείς πάνω της, εν έσσιεις ποττέ πρόβλημα. Εν οι άλλες οι δύσκολες νύχτες. Τζείνες που ζυγίζοντας τις σταγόνες μας, εν γιουτά με η μια με η άλλη να κάμει το ταξίδιν προς τζείνην την γλυτζιάν αγγαλιάν. Τζείνες που τα σταγονόμετρα μας εν λειψιμιά, αρρωστιάρικα τζαι χαλασμένα.

Τζαι ύστερα, που ξημερώνει ξανά, ξυπνάς δκιό σταγόνες πιο νωρίς που το ξυπνητήρι σου πέρκει προκάμεις να ακούσεις την φωνή της, βραχνιασμένη που τον ύπνο να μασά μέσα στην ζεστήν αναπνοή της μιαν «Καλημέρα», μέσα που το ακουστικό του τηλεφώνου. Τζαι την ώρα που πήσσεις μες στην Κίνηση, αφήνεις την εκφωνήτρια στο ράδιο να μιλά μόνη της, αννοίεις το παράθυρο τζαι θωρείς ψηλά, προς τζείνα τα σύννεφα που επισκέπτουνται τον ουρανό του νησιού τωρά τελευταία. Τζαι το μόνο που επιθυμείς ένει να πιάσει μια μπόρα με σιλλιάες στρογγυλές σταγόνες, να σε γεμώσουν. Να μεν ξεχωρίζει το νερό που τις χρονικές υποχρεώσεις. ‘Ώσπου να φκεί ξανά τζείνος ο χνουδωτός ήλιος του φθινοπώρου που μας χαρίζεται πίσω που τα σύννεφα τζαι δεν μας αφυδατώνει που κάθε πολύτιμη σταγόνα. Να σου φέξει μες στα μμάδκια τζαι να σε επαναφέρει στην πραγματικότητα. Στην εκφωνήτρια που δκιαβάζει ένα σαχλό στατιστικό που δεν σου κάμνει αίσθηση. Άλλο πόσες σταγόνες να χαλάσεις μακριά της? Άλλο πόσες σταγόνες να μετράς θέλοντας να κάμεις πράματα τζαι να μεν μινήσκει δείγμα νερού?

Σήμερα το ποτήριν εξισσιείλισεν. Ή μάλλον εστέρεψεν! Γι’αυτό τζαι γω γράφω σας που την δουλειά, τζαι ούτε κάν στα κλεφτά. ΄Ηταν τόσα πολλά που ήθελα να σας πώ για τόσον τζαιρό τζαι εν έβρισκα την ώρα. Αρέσκει μου να σας μιλώ τζαι να μας δκιαβάζετε, να μας μαθαίνετε τζαι να προσπαθούμε να σας ψυχολογήσουμεν που τα αινιγματικά σας σχόλια. Συμπαθάτε μας που κάμνουμεν μεγάλες απουσίες.

Επιθυμώντας, όπως τζαι σείς, λλίες σταγόνες χρόνου παραπάνω,

Με εκτίμηση,

Η Marmite της KillaFlava.

*Αλήθκεια το μποτιλιάρισμα στα Κυπριακά ήντα το λαλούμεν «Κίνηση»? Αφού δεν κάμνει ουδεμίαν κίνηση μέσα στον δρόμο το αυτοκίνητο σου την συγκεκριμένη στιγμή!

Το 10 το καλόν, τζαι άλλα νούμερα (Part 2)

Εκόντεψε να ξεχάσω το πάσσγουορτ (με προφορά Ρακιντζή) που τον καιρό που έχει να κάμω νέα ανάρτηση... Συνεχίζω κι εγώ να ξεχρεώσω τα χρωστούμενα της αγαπητής μας φίλης Blogskepseon.

Η αλήθκεια ένει ότι εδυσκόλεψε με το θέμα της έκθεσης. Δέκα πράματα που αγαπώ. Μα αγαπώ τόσα πολλά πράματα?? Έχω την εντύπωση ότι εν πιό λλία-νομίζω εν ανάλογα με τη διάθεση μου. Έχει φορές που αγαπώ ούλλο τον κόσμο (που λέει ο λόγος και το τραγούδι) κι άλλες που εν βρίσκω κάτι -πέραν της συναισθηματικής αγάπης που νιώθω για συγκεκριμένους ανθρώπους. Αν ήταν η λίστα για 10 πράματα που μου φακκούν ήταν να εν πιό εύκολο και τούτο έβαλεν με σε σκέψεις (κυρία Blogskepseon :p) Μπορεί να φταίει και το βάρος που διώ πας στη λέξη "αγάπη" ή το ότι εν διώ τόσο βάρος πας στη λέξη "αγάπη". Για να είμαι ειλικρινής, τούτα τα παιχνίθκια-ερωτήσεις κάμνουν με και νιώθω λλίο περίεργα, σαμπώς και διώ συνέντευξη στην Ελίτα κι εν και η Τένια Μακρή πάραδίπλα και σούζει την κκελλέ της, έτιμη να μου φκάλει κάρτα.

Τέλοσπάντων εν να στραντζίσω τον νού μου πέρκει τα κάμω 10 τα πράματα που αγαπώ. Εννα το κάμω απλό και θα γράψω τα 10 πρώτα πράματα που μου έρκουνται:

10) Τον ήχο της κιθάρας του Jimmy Page στο Since I've Been Loving You.

9) Τα αεροδρόμια, τα τραίνα και τα βαπόρια.

8) Να παίζω με τις λέξεις.

7) Τους αστείους ανθρώπους, τους drama queen τύπους, αλλά και τσίνους που εν να φαν τον άμπακο στην καθιshιάν τους.

6) Τους κάττους. (όι που εν θα τους έλεα)

5) Τσίνες τις κουβέντες σε συνδιασμό με καπνά και ποτά.

4) Τις νέες γνωριμίες που έκαμα τον τελευταίο καιρό με άτομα που εν τόσο οικεία σαμπώς και ήξερα τα που παλιά.

3) Τις φίλες μου.

2) Τη θάλασσα.

1) Την Marmite μου (εκάμαμεν το ψηφοφορία Κύπρου-Ελλάδας στη Eurovision :p)


Μα έλειψε η λίστα?? Εν θέμα διαθέσεων και ορέξεων τελικά...


Με εκτίμηση, η Killa Flava της Marmite.

Το δέκα το καλόν, τζαι άλλα νούμερα. (Part 1)

Επεράσαν σαρανταπέντε τέρμινα που το προηγούμενο πποστ. Ξέρω το. Ο χρόνος εν μεγάλη πολυτέλεια τούντην εποχήν. Ασσέν καλά η Δημοκρατία που μας έδωκεν μιαν ημέραν μούχτιν, πέρκει προκάμω να μοιραστώ μαζί σας τίποτε που τούτα ούλλα που εγίναν, τζαι παμόν δεν ήβρα να σας τα πω τζαι σας. (Συμπαθάτε με για το μουρμουρκόν, αλλά απ'ότι φαίνεται πάλε εν θα προλάβω να σας τα πώ...)

Ας αρκέψω που τα χρωστούμενα. Η απόλυτη λεσβία σταρ, δεσποσύνη Μπλοκγ-Σκέψεων, έπεψεν μας πρόσφατα εφτζιήν τζαι κατάραν, να καταγράψουμεν με την Killa 10 πράματα που αγαπούμεν. Κάμνω την αρκή.

Σε αντίστροφη σειρά, αγαπώ:

10. Την δουλειά μου. Ακόμα τζαι τις ώρες που πρέπει να είμαι ντυμένη φούστα-μπλούζα-τακκούνι τζαι να μαυρολαόννουμαι, ακόμα τζαι τις μέρες που πάει η (απλήρωτη) υπερωρία σύννεφο. Εν τζαι εν άδικα που λαλεί η Killa πως έχω μύτη.

9. Τζείνες τις μέρες που πάω σπίτι αργά τζαι βρίσκω μέσα στο ψυγείο φαϊ που την προηγούμενη μέρα. Τζαι τον φούρνο μικροκυμμάτων που μου κάμνει την ζωή μου πιο εύκολη.

8. Τους τόπους που μπορείς να πάεις τζαι να κάτσεις ντυμένος σαν γύφτος τζαι να μεν κόφτει κανέναν. Ειδικά άμμαν η μπύρα εν κρυά, η συζήτηση θερμή τζαι η μουσική ηλεκτρονική.

7. Τις καθαρές κουβέντες. Τζαι τις διφορούμενες μερικές φορές άμμαν εν η ώρα τους.

6. Την τεχνολογία (πέρα που τον φούρνο μικροκυμμάτων!) Ό,τι έσσιει να κάμει με gadgets τζαι computers. Τα γραφικά, τις φωτογραφικές, τα καλώδια, τα κουμπιά, το διαδύκτιο τζαι την επικοινωνία που προσφέρει. Tα blogs γενικά. Τούντο μπλόγκ συγκεκριμένα. Τζαι εσάς που μας δκιαβάζετε!

5. Τα ταξίδκια τζαι τους περίπατους.

4. Τους φίλους μου. Τζείνους που γνωρίζω χρόνια τζαι ακόμα μαθαίνω τους τζαι τζείνους που γνωρίζω τωρά τζαι εν σάννα τζαι ξέρω τους χρόνια.

3. Την οικογένεια μου τζαι το σόϊ μου (μέσα). Για όσα μου εμάθαν να είμαι τζαι για όσα μου εδείξαν τζαι έν τα κάμνω.

2. Να έχω απεριόριστο ελέυθερο χρόνο

1. Να τον περνώ μαζί της.

'Οποιος θέλει ας μας πει τζαι τα δικά του.. αγαπούμεν να ακούμεν που εσάς!

Με εκτίμηση,

Η Marmite της KillaFlava.

Οι κάττες της ζωής μου

Ένηξέρω αν ισχύει γενικότερα τσίνο που λέουν "κουνιστή καρέκλα, τσάι, βιβλίο και κουλλουριασμένη μια κάττα που κάτω που τα πόθκια μιας λεσβίας " στην περίπτωση μου όμως ισχύει και με το παραπάνω. Επίσης λέουν ότι οι λεσβίες εν και λλίον κουφές που και τούτο τωρά τελευταία επρόσεξα το πάνω μου... τέλος πάντων λέουν διάφορα και για να μεν καταλήξω στα στερεότυπα εν να κρατήσω μόνο την ιστορία για τις κάττες μου.

Η πρώτη μου σχέση ήτουν τραυματική, αφού κάπου τσιαμέ στην ηλικία των 4-5 χρονών, ετσάνιασε με μια φουντωτή πορτοκαλιά κάττα σαν εμάχουμουν να την ταίσω... σιγά το πράμα εν να μου πείτε, αλλά άμαν έχεις υπερπροστατευτικούς γονιούς που το τόσο εκάμναν το αλλό ΤΟΣΟ, ήτουν μεγάλο πράμα, όι μπετατίν, όι τσιρόττα μόνο που εν με πήραν στες Πρώτες Βοήθειες για να ράψουν το επιφανειακό χτάρσιμον. Εννοείται ότι που τότε όποτε εθόρουν κάττους έφκενα πας τα τραπέζια, τες καρέκλες, τα αυτοκίνητα ότιδήποτε ψηλό τέλοσπάντων (τάχα επειδή εν θα τραππηδούσαν αν εθέλαν να μου κοντέψουν για να με χτάρουν!)

Όταν εμετακομήσαμε σε άλλο σπίτι, εξεπέρασα την καττοφοβία μου αφού η νέα μου γειτόνισσα που ήτουν και στην ηλικία μου, είχε πάρα πολλούς κάττους-σχεδόν εκτροφείο κάττων διαφόρων ηλικιών και μεγέθων και ποικίλων χρωματισμών και αστείων ονομάτων όπως "Μάμμα Κάττα", "Μελής" , "Παπουτσάκιας", "Πασχαλίτσα", "Τρόλυς" (τούτην μάλιστα εφώναζεν την και με προφορά η γειτόνισσα μου που ήτουν ξένη.)

Εταίζαμεν τους, εποτίζαμεν τους, εμαλλαφούσαμεν τους κι έμαθα πολλά για την κοινωνία των κάττων, για την ζωή και για τον θάνατο. Όποτε εγεννούσαν, εκτός που τον εκστασιασμό μας όταν εβλέπαμε τσίνα τα μικρά χνουδωτά πλάσματα που ήταν κλειστά ακόμα τα μμάθκια τους να γυρέφκουν βυζίν στα τυφλά, είχαμε και σαν αποστολή να τα προσέχουμε που τους αρσενικούς κάττους. Η γειτόνισσα μου που θα την λέμε Β. έχονεν τα νεογέννητα στην αποθήκη-πλησταρκό πίσω που το πλυντήριο μες σε κάτι παλιόρουχα, για να μεν τα shιαστούν οι μεγάλοι κάττοι επειδή εζηλέφκαν και ήτουν να τα κατασπαράξουν-πράμα που εγίνηκε πιό παλιά στα χρονικά του "εκτροφείου κάττων" και σε συνδιασμό με την φαντασία των 8χρονων, εδημιουργήθηκε ένας μύθος γυρόν που τους αρσενικούς κάττους κάτι σαν να ήτουσιν οι αρχόντοι της γειτονιάς που εν εθέλαν ανταγωνισμόν ή σαν τους μαφιόζους του υποκόσμου που καθαρίζουν τους αντίζηλους τους.

Όι ούλλοι όμως α, είσιεν και αρσενικούς που ήτουν κύριοι, σαν ασπούμεν ο Μελής που ήτουν ένας μαυρόασπρος κάττος με μμάθκια όπως το μέλιν. Επρόσεχεν την μάναν του και τες θκειές του και τα ανήψια του, ήτουν και λλίον στην κοσμάρα του-επέταν χαρταετόν* , εμαλλαφούσαμεν τον πολλά τσίνον τον κάττο. Ένα πρωί ήβραμεν τον τέζα πόξω που το σπίτι της Β. με μια γραμμή λιμπούρους να κάμνουν παρέλαση μες στο στόμα του. Που τότες αρκέψαμεν μιαν νέαν αποστολή, να θάφκουμε τους πεθαμένους κάττους στην μεγάλη χωράφα δίπλα που το σπίτι μου! Ενεκατσιάσατε, εν λογικό, εν να σας πώ μόνο ότι σε κάποια φάση εσυναχτήκαν με τον καιρό πας στους 7 τάφους κάττων στη σειράν με σταυρούς που κλαδκιά δέντρων χειροποίητους και ένας μίνι τάφος χρυσόψαρου. Είμαι σίουρη ότι οι χτίστες ύστερα που χρόνια εφκάλαν νάμιν με το νεκροταφείο των κάττων, αφού τσιαμέ τωρά βρίσκεται μια μεγάλη πολυκατοικία, ποτσίνες που με τον όγκο τους σου κρύφκουν τες παιδικές σου αναμνήσεις.

Επεράσαν πολλές κάττες που τα σιέρκα μου- πιό πολλές που τες γυενέτσιες της ζωής μου, τσίνην όμως που εν θα ξεχάσω ποττέ εν την Σπόττυ. Όπως καταλαβαίνετε που το ξένικον όνομα, η Σπόττυ ήτουν γέννημα-θρέμμα της Β. που όπως είπαμε ήτουν ξένη. Ονόμασεν την έτσι επειδή ήτουν ολόμαυρη ενώ στην άκρη του νούρου της είχε μιαν βούλλα (spot) άσπρη. Η συγκεκριμένη κάττα ήτουν το μαύρον πρόβατον του "εκτροφείου" αφούς είχε μια ζωή τριχοφάον και οι ζάμπες της ήτουν σχεδόν τίτσιρες, εκούτσενεν το δεξίν της πόδιν και συν της άλλης ενιαούριζεν σαμπός και σφάζουν βρέφος (με το συμπάθιο!) ... είσιεν το μαύρο της το χάλιν με λλία λόγια και έμεινεν στους 5 δρόμους αφούς ούτε οι άλλοι κάττοι στο σπίτι της Β. που εμίνησκεν της εκοντέφκαν.

Έτσι υιθέτησα την και αγάπουν την πολλά, επήρα την και κτηνίατρο κι εξικούτσανεν για λλίο καιρό, εγυάλλισεν και η τρίχα της, εκοντέψαν της και αρσενικοί και στα 4 χρόνια που την είχα έμεινεν και μια φορά έγκυος. Την Σπόττυ αγάπουν την επειδή επίστεφκα ότι είχαμε πολλά κοινά. Όι εν ήμουν μαύρη με βούλλα άσπρη στον νούρο, κουτσή και με τριχοφάον, ούτε ενιαούριζα σαμπός και σφάζουν βρέφος (με το συμπάθιο!) αλλά στην ηλικία των 10-11 που επίστεφκα ότι κάτι εν πάει καλά με την πάρτιν μου, ένιωθα τσίνην την κοινωνική απομόνωση κι ας ήμουν με κόσμο γυρόν μου, επροτίμουν την παρέα της Σπόττυς και τσίνη την δική μου.

Τσίντα κίτρινα τα μμάθκια της εν θα τα ξεχάσω, ούτε εν να ξεχάσω την μέρα που την εποσιερέτησα, αφούς μετά που "ώριμην" σκέψην των γονιών μου έπρεπε να την στήλουν εξορία στο χωρκό μαζίν με τα μωρά της και τα εγγόνια της, επειδής εγινήκαν επικίνδυνοι οι δρόμοι και ήτουν να τους εκάμναν πίττα τα αυτοκίνητα. Εμετάνιωσα την ώρα και τη στιγμή που την εποχωρίστηκα τσίντην κάττα. Ως τωρά κι ας εν απίθανον να ζεί μετά που 1000 χρόνια όποτε πάω στο χωρκόν ποσκοπώ άμπα και δώ την κουτσή σιλλουέττα της.

Που τότες ενόμιζα εν θα εξαναγάπουν κάττα. Επερνούσαν τα χρόνια, έπρεπε να σταματίσω να χαριεντίζουμαι με τις κάττες, έπρεπε να μεγαλώσω, να κάμνω πως με ενδιαφέρει το ντύσιμο μου, οι άνδρες, οι άνθρωποι και τα θαυμαστά τους κατασκευάσματα, να μεν ενθουσιάζομαι όταν βλέπω μια κάττα να διασταυρώνει τον δρόμο και να συνηθίζω να ακούω τα "γιααάξ κάττα!" και τα ''πσσσσ φύε βρωμόκαττα που μπροστά μου!" χωρίς να με πκιάννουν οι δαιμόνοι. Ήτουν τότε που ήρτε που μόνης της μετά την τελευταία μας μετακόμιση, η Κάττα.

Στην αρκήν ήτουν φοητσιασμένη. Με τα χρόνια εφιλέψαμεν και τωρά που σας γράφω ξαπλώνει πας στο παράθυρόν μου (κι ας μεινίσκω στον 1ον όροφο ήβρεν τον τρόπο). Εν έσιει όνομα, εν απλά η Κάττα και εν σαμπώς και ήταν μαύρη και εβάλαν την μες στη χλωρίνη το χρώμα της. Εν πατσαλή, λλίον τιγρέ, λλίον καφέ και λλίον που ούλλα . Το αριστερόν φτίν της εν λλίον κομμένον, το δεξίν της μμάτιν μονίμος τρέσιει και ναι έσιει κάτι που την παρακμιακή φιγούρα της Σπόττυς κι ας έσιει την δική της προσωπικότητα. Η πρώτη αντίδραση όταν την δεί κάποιος εν ΑΜΑΝΑΜΟΥ ΗΝΤΑ ΑΣΧΗΜΗ ΚΑΤΤΑ!

Τσίνο που με ενθουσιαζει πας στες κάττες όμως εν ο τρόπος τους. Που όταν πεινούν εν νάρτουν να σου τριφτούν και μετά χάνουνται, κυρίες, σαμπώς και εν είσαι εσύ ο μάστρος τους. Που εν σαν δυναμικές γυναίκες, εγωκεντρικές και ανισόρροπες που χρησιμοποιούν τη θηλυκότητα τους για να καταφέρουν το δικό τους, άλλοτε με νάζια και άλλοτε με κλάματα, πάντα όμως φεύκουν με αξιοπρέπεια κι ας πριν 2 λεπτά εκοιλιούνταν χαμέ για ένα ψαροκόκκαλο. Τσίντο σώμα και τσίντο ύφος το δολοφονικόν που μοιάζει τόσο ανθρώπινα γυενετσίσιμο, που εν ικανό να σε καταστρέψει και να μεν το πάρει είδηση.

Κι έτσι οι κάττες της ζωής μου με τα χρόνια πολλινίσκουν. Όταν οι πρώην μου είχαν κάττες έκαμνα παραπάνω παρέα μαζί με τα ζωάκια τους παρα με τις ίδιες σε σημείο που τωρά όταν θορώ την μιαν εν να την ρωτήσω πρώτα τι κάμνει ο κάττος της και μετά τι κάμνει τσίνη...! (Η Marmite εν έχει κάττα γιαυτό αλόπος είμαι αποκλειστικά δική της.)


Στην Marmite που θέλει να πιάσουμε χελώνα.

Με εκτίμηση, η Killa Flava της Marmite


(*πετά χαρταετό=εν στον κόσμο του)

Στρουμφάκι - MarmiteKilla, 0 - 1

Τον τζαιρό που είσσιεν πας την επιφάνεια της γης ακόμα δεινόσαυρους τζαι είμαστουν τζαι μείς στα πρώτα στάδια της γνωριμίας μας, αποφασίσαμε με την KillaFlava ότι ήταν καιρός να σπάσουμεν ακόμα ένα που τα taboo μιας φρέσκιας κατάστασης, τζαι να κάμουμεν την πρώτη μας κοινή εμφάνιση σε παραλία.

Έταξε μου λοιπόν η Killa πως ήτουν να με πάρει στα πάτρια εδάφη της, σε μιαν παραλία της πόλης της που εγώ δεν την ήξερα. Οδήγουν εγώ όπως μου επεράντζελλεν, τζαι ταυτόχρονα η Killa έκαμνεν μου τζαι τον τουριστικό οδηγό: “Δαμέ εν το τάδε, παν οι έτσι / τζαμέ εν το άλλο, παν οι άλλωσπως / πάρατζει εν το παρ’άλλο, τζαμέ με πάμεν με πάουν μας, ακούεις?? ” Έχασκα τζαι γω τα πράματα τζαι τα θάματα τούντης πόλης τζαι άρκεψα τζαι εσυμπάθουν την.

Κατεβαίνουμεν στην παραλίαν τζαι μεινίσκω λλίον ζαομένη, να θωρώ ήντα’ν’που σκέφτην ο νούς του αδρώπου! Μια ατέλειωτη ξύλινη γέφυρα κουμπημένη πάνω στην πλάζ, να παρπατά πάνω της ο κόσμος τζαι να θωρεί αφ’υψηλού το τζύμμαν τζαι τα πετραδάκια. Τζαι πουκάτω που την γέφυρα πλάτσα πολλή τζαι σσιός, να απλώσεις τα πράματα σου τζαι να είσαι τζαι νάκκον πριβέ, λογώ των σιέρων που εστηρίζαν την γέφυρα. Ήταν πολλά πετυχιμένη επιλογή για την πρώτη μας απόπειρα για μπάνιο μαζί.

Εμπήκαμεν τζαι μεις πουκάτω που την γέφυραν σε ένα σημείο που εν είσσιεν αθρώπους. Εφκάλαμεν πετσέτες, αντιηλιακά, βιβλία, κουβαδάκια, τζαι εμπήκαμεν σε παραθαλάσσιο mood. Το αερούι να φυσά τζαι να μυρίζει ιώδιο, ο ήλιος να κρούζει τις άκρες των ποδκιών τζαι απλούμενες η μια δίπλα στην άλλην.

Ήταν ίσως η τρίτη, ή τέταρτη φορά που εβρεθούμασταν μετά την γνωριμία μας στο beach party. Ούλλα ήταν ακόμα πολλά φλού. Έθελα την? Έθελε με? Ντα’ν’που κάμναμεν δαμέ? Εξέραμεν? Σαν τα εσυλλοϊζουμουν τούτα, χωμένη μεσα στο βιβλίο μου, κοντέφκει μου παραπάνω η Killa.

“Μπορείς να μου βάλεις αντιηλιακήν?”

…”’Ετα ούλλα τζαμε” σκέφτουμαι εγώ. “Αρκέψαμεν τα κόλπα!”…

Με απόλυτην προσοχή τζαι πολλές πισινές αλείφω της την πλάτη άγαρμπα, όπως ήταν να σου βάλει αντιηλιακήν το ανηψιούδιν σου το πεντάχρονο. Επροσπαθούσα να κρατήσω σοβαρότητα τζαι χαρακτήραν για να μεν νομίζει ότι εκμεταλλέφκουμαι καμιάν κατάσταση. Στο κάτω κάτω μπορεί να έθελεν που τ’αλήθκεια απλά να της αλείψω την πλάτη επειδή εν έφταννε!

Τελιώνει τζαι τούτο το (γλυκό, μεταξύ μας) μαρτύριο τζαι επιστρέφω στο βιβλίο τζαι στις σκέψεις μου. Η Killa εσυνέχισε να ξαπλώνει δίπλα μου, τζαι ένοιωθα την αύρα του κορμιού της πάνω μου. Πρέπει να εξάπλωνε υπερβολικά κοντά μου. Αλήθκεια εξάπλωνε υπερβολικά κοντά μου οξά εν που εγωκεντρισμό που το έβλεπα έτσι? Έπαιξα πελλόν τζαι εσυνέχισα το βιβλίο.

Το επόμενο πράμα που θυμούμαι εν το πρόσωπο της Killa να έρκεται πουπάνω μου, να παραμερίζει με το σσιέρι της το βιβλίο μου, τζαι να μου διά ένα φιλούδι πεταχτό πας τα σσιείλη. (Μάλλον έσπασα την που τάχα εν ανταποκρίνουμουν τζαι είπεν να πάρει την κατάσταση στα σσιέρκα της!). Ε, να μεν είμαι τζαι γω αγενής, ανασηκώνουμαι τζαι ανταποδίδω με ένα δεύτερο πεταχτό φιλί. Ουλλα PG Rated, οι να νομίζετε!

Στην φάση που εξικολλούσα που πάνω της για να επιστρέψουμε στην ατσαλάκωτη αθώα διάθεση της εκδρομής μας, βλέπω με την άκρην του μμαθκιού μου έναν άθρωπο να κάθεται δκιό σίερα πάρακατω, τζαι να θωρεί προς το μέρος μας κάπως… ζαωμένος. Ποιός ηξέρει πότε ήρτεν τζαι εστρώθην δίπλα μας, πάντως τόσην ώραν που είμαστουν τζαμέ, πρώτη φορά τον εσσιάστικα. Αλλιώς μάλλον εν θα έκαμνα έτσι παλλικαρκιές στις παραλίες τις ξένες..

Επροσπάθησα να τον αγνοήσω τζαι τζείνον τζαι τα ππιριλλο-μάδκια του που μας εκαρφώναν ασταμάτητα, τζαι εξάπλωσα σάννα μεν έγινεν τίποτε. Ούτε τζαι είπα τζαι της Killa ότι μας εθώρεν ο τύπος. Εγύρισα πάλε στο βιβλίο μου αλλά με την άκρη του μμαδκιού μου εθώρουν τον που μας εθώρεν. Σε μιαν φάση σηκώνεται πάνω τζαι παρπατά πας την παραλία, περνά που ομπρώς μας τζαι τα μμάδκια του εν ξικολλούν που πάνω μας.

Ήταν ένας τύπος κοντοπάχουλλος, πας τα late 30ς, με την σκεμπούδα του τζαι την τριχούδα του αρκούδου στο στέρνο του. Εφόρεν τζαι ένα μπλέ μαγιώ ποτζείνα τα τρίγωνα τα βρακούδκια φάσης speedo. Δαμέ πρέπει να σας πω ότι την τότε εποχή εθεωρούσα το θανάσιμο faux pas ένας ενήλικας να κυκλοφορεί με το speedo στην παραλία τζαι να μοιάζει με γιγάντιο μωρό. Τωρά, μετά που διάφορες επισκέψεις σε pride parades τζαι gay pool parties στα εξωτερικά, μπορώ να πω ότι έσσιε κάτι παιδκιά που τους πάει πολλά τζαι εν όπως το λουκουμούδιν με το speedo τους! Ο συγκεκριμένος δυστυχώς εν ανήκε σε τούτη την κατηγορία. Έτσι όπως τον εθώρουν που το πλάι, με το βρατζί τζαι την σκεμπούδαν πόξω έμοιαζε με ανάποδο στρουμφάκι.

Επίεννεν, που λέτε πάνω κάτω το στρουμφάκι τζαι εθώρεν μας καλά καλά. Θα επέρασεν τουλάχιστον τρείς φορές πριν με πιάσουν οι δαιμόνοι. Λαλώ της Killa να πάμεν για καμιάν βουδκιάν, γιατί ήθελα να σιουρεφτώ πως έν ήταν η ιδέα μου. Μπορεί ο τύπος απλά να εβόλταρεν πας την παραλία!

Μπαίνουμεν μες την θάλασσα τζαι τσουπ, πουπίσω μας το στρουμφάκι. Κολυμπούμεν εμείς ομπρώς τζαι τζείνος πίσω. Κάμνουμεν στάση τζαι κολυμπά γυρόν μας. Τραβούμεν πιο έξω, τραβα τζαι τζείνος. Πάμεν πιο μέσα, πάλε πουπίσω μας. Άρκεψεν τζαι η Killa τζαι αντιλαμβάνετουν ότι κάτι εν επίεννε καλά. Εθώρουν τον με έναν μισισμένον ύφος τζαι έστελλα του ηλεκτρομαγνιτικά μυνήματα που το υποσυνείδητο μου να φύει που κοντά μας, αλλά τίποτε!

Φκαίνουμεν σιγά σιγά προς τα έξω τζαι καθούμαστιν εις τα ξέβαθα να ζυγίσουμεν μαζί την κατάσταση, άμπα τζαι έπιασεν μας μαζική παράνοια. Πουπίσω μας το στρουμφάκι να κάμνει πρόσθιο τζαι ελεύθερο μεσα σε νερό βάθους 30cm. Ήταν ώρα μας να φύουμεν!

Πετασσούμαστεν έξω, μαζεύκουμεν τα πράματα μας τζαι πτου παπούτσιν. Το στρουμφάκι πουπίσω μας! Εβουρούσαμεν προς την σκάλα της γέφυρας, για να ανεβούμεν πάνω τζαι να περπατήσουμεν ως το αυτοκίνητο τζαι να χαθούμεν. Άμμαν ανεβήκαμεν τζαι την σκάλα τζαι ακολούθησεν λαχανιασμένο τζαι το στρουμφάκι, επήρα τζαι άψα εγώ. Λαλώ της Killa να προχωρίσει ομπρώς, τζαι γυρίζω προς το στρουμφάκι που ήταν 4-5 σκαλιά πιο κάτω μας.

“Θέλετε κάτι???????” γυρίζω τζαι λαλώ το, με πλυθιντικό ευγενείας βεβαίως βεβαίως, αλλα τζαι ταυτόχρονα με το πιο bitchικο υφάκι που εμπορούσα να έχω τζείνη την ώρα μέσα στον πανικό τζαι τον φόο μου.

Το στρουμφάκι έχασε τα για λλίον. Μάλλον εν επερίμενε να του απευθύνουμε τον λόγο? Ε μα τζαι συ, καλέ μου στρουμφ, άμα βούρας τον άλλο πουπίσω τί ακριβώς καρτεράς ότι εννα γίνει? Για εννα τον πιάεις, για εννα σου φύει.. εν τζαι έσσιει άλλες επιλογές!

Αννοίει επιτέλους το στόμα του:

Στρουμφ: “Εεεεεε, βασικααααά….. είδα σας που εφιλιέστουν…”

Marmite: “Ναι.. και??” (με bitchικο ενοχλιμένο υφάκι )

Στρουμφ: “Τζαιιι… εγώ…. Απλά……”

Marmite: “Τι??”

Στρουμφ: “Αν θέλετε να το κάμουμε τζαι οι τρεις μαζί, εμένα έν με πειράζει...”

(…’Εμπηξα τα γέλια..) Εν του απάντησα κάν. Εγύρισα του πλάτη, έπια την Killa που το σσιέριν τζαι εσυνεχίσαμεν να ανεβαίνουμεν. Εν εξανακοίταξα πίσω να δω αν μας ακολουθούσεν το στρουμφ.

Δηλαδή εμπορούσεν να τον πειράξει τζιόλας αλλά έκαμεν μας την χάρην τζαι εν θα τον επείραζεν? Χαττηρικά μόνο για μια μέρα ήταν να κάμει την καρδιά του πέτρα τζαι να καταδεκτεί έτσι χαττάν?

Τζαι ρε χρυσέ μου δηλαδή εφάνικεν σου να χρειαζούμαστεν τζαι τρίτον, αν δεν τον πειράζει φυσικά?! Θράσος το πλάσμαν!!

Που τότε εξαναπίαμεν πολλές φορές θάλασσαν μαζί με την Killa αλλά με φιλούδκια διούμεν με τίποτε.. Τζαι έτσι εν εμάθαμεν ποττέ πόσα στρουμφ (που έν τα πειράζει) παραμονεύουν στις παραλίες της Κύπρου…

Με εκτίμηση,

Η Marmite της KillaFlava

P.S: Θα χαρούμε πολλά να σας δούμε στο Beach Party της accept την Παρασκευή στις 3 του μήνα στο Golden Beach στη Λεμεσό ή στην συναυλία της αγαπητής ακροάτριας μας το Σαββατο στις 4 του μήνα στο Red στην Λευκωσία. Αλλά αν φορείτε speedo πλησιάστε με πολλήν προσοχή!

(Almost) Interactive - RADIO SEPTEMBER

Αγαπητοί μας ακροατές και ακροάτριες... ναι ναι επειδή ακούει μας λαοθάλασσα...

όπως και να'χει, παρόλο που ετοιμάσαμε το αυριανό μας playlist, δυστυχώς εν να βαδώσουμεν το ράδιον για θκιό φτομάδες λόγω της υπερβολικής πυράς που προκαλείται ανα το Παγκύπριο που την θερμότητα των τόνων τσσιμέντου των πολυκατοικιών αλλά και της υγρασίας που τις πολλές πισίνες της Λευκωσίας...?

Και επειδή τούτη η πυρά κάμνει παρεμβολές στο ίττερνετ....? αποφασίσαμεν να μείνουμε ακίνητες και βαούμενες έσσο να μας φακκά που την μιαν ο ανεμιστήρας και που την άλλη το αρκουδίshιον ώστε να μπεί ο Σεπτέμβρης και ξισουζουλιστούμεν.

Και για να είμαι και ειλικρινής, δυστυχώς η Marmite μου αρρώστησε-έπιασεν την η καλοκαιρινή πούντα και εν κρεββατομένη :( κι εγώ εν να λείψω για λλίες μέρες εκτός Κύπρου.

Εν να συνεχίσουμε να γράφουμε όμως και ευχόμαστεν να κρατήσουμε την επικοινωνία που εδημιουργήθηκε τον τελευταίο καιρο!

Με εκτίμιση,
Killa Flava και Marmite

Ο αναπτήρας που με έκρουσεν

Εν είχα σκοπό να γράψω σήμερα λόγω υπερβολικού διαβάσματος αλλά έπρεπε κάποιου να τα πώ. Έχουμε που πάντα πολλές σουρεάλ συζητήσεις με την οικογένεια μου-όπως φαντάζουμαι οι κάθε οικογένειες έχουν τα δικά τους παρατράγουδα- αλλά το εχτεσινό ήτουν που τα ττοπ!
Εν σαμπώς και στέκουνται πόξω που το τουλάππιν μου και φακκούν που πάνω για να με φκάλουν έξω και για να το πώ πιό απλά, τα τρία μέλη της οικογένειας μου εμάθαν να το πώ? διερωτούνται? υποψιάζουνται τελος πάντων την ομοφυλοφιλικότητα μου. Ωραία εν να μου πείτε, καιρός ήτουν...

Θέλω να σταθώ λλίο στην αφορμή που τους οδήγησε σε τούτο το συμπέρασμα-ανακάλυψη επειδή μόνο σε ταινίες του τύπου little miss sunshine γίνουνται έτσι σαντανόματα.

Εχτές έσπασε η αίγια το πόιν της όταν ένα μέλος της οικογένειας μου ετράμπαρε τον αναπτήρα μου ο οποίος ήτουν διαφημιστικός κατά της παιδικής πορνογραφίας και συγκεκριμένα έγραφε στα αγγλικά "stop child trafficking for sexual purposes". (ή κάτι έτσι τελοσπάντων). Δαμέ προσθέτω ότι τον αναπτήρα είχα τον τραμπάρει που την Marmite μου αλλά τούτο εν άσχετο-σχετικό. Επειδή τα αγγλικά του εν φτωχά και επειδή ήτουν υποψιασμένο που παλιά για μένα τούτο το μέλος της οικογένειας μου, εθκιάβασε τη λέξη sexual και ήνταλος τα εσύνδεσε μες στο νού του, ενόμισε πως ήτουν για τα δικαιώματα των gay ο αναπτήρας (!) Και ότι είμαι και λεσβία και ακτιβίστρια που εκφράζει τα "sexual" πιστεύω της μέχρι και μέσω του αναπτήρα της (που btw εν πολλά καλή ιδέα να φκάλει η Accept αναπτήρες τωρά που το σκέφτομαι).

Και όπως ήτουν φυσικό επακόλουθο είπεν το των γονιών μου. Εννοείται ότι και οι θκιό επροσπεράσαν τη λέξη αναπτήρας η οποία συνδέεται με τη λέξη τσιάρον και εσταθήκαν πας στη λεσβιοσίνη της κόρης τους. Το κωμικοτραγικό της υπόθεσης εν ότι εκτός που μένα εφκάλαν λεσβίες και τις στρέιτ μου φίλες και μάλιστα είπαν ότι η μια πρέπει να εν "ουδέτερη" (δηλαδή bisexual στην αργκώ των γονιών μου που εν κολλημένοι στα 80ς) και να μεν συγκατοικήσουμε μαζί, επειδή εν να μας ταπελλώσουν οι γειτόνοι (!)

Τούτο το μικρό περιστατικό με τον αναπτήρα οδήγησε με στα πιό κάτω συμπεράσματα αλλά και απορίες:

1) Να μεν ξανατραμπάρω αναπτήρα, ή τουλάχιστον να θορώ ντάμπου έσιει πάνω ο αναπτήρας πριν τον πκιάσω.

2) Να μεν αφήνω ξαπόλητους αναπτήρες που γράφουν αγγλικά πάνω επειδή ένιξέρουν ούλλοι να τα θκιαβάζουν στην οικογένεια μου.

3) Στην Κύπρο άμαν συγκατοικούν θκιό στρέιτ φίλες/φίλοι μαζί σημαίνει έχουν τα?

4) Να μετακομήσω όσο πιό γλήορα γίνεται κι ας με ταπελλώσουν οι γειτόνοι επειδή εν να μεινίσκω με την στρέιτ κολλητή μου.

Ποιο ήτουν το αποτέλεσμα του εχτεσινού φιάσκου? Εν είμαι σε φάση να τους πω για τη σεξουαλικότητα μου- όι για να τους προστατέψω που τούτο και που τον κόσμο, αλλά για να προστατέψω εμένα που τσίνους. Παρόλα αφτά εφκήκα κούππα άπαννη, αφού για καλή μου τύχη ήρτε ένας φάκελλος σπίτι που μου τον έστηλε άνδρας αποστολέας και οι γονιοί μου τωρά εφκάλαν νέα σενάρια, ότι έχω σχέση με έναν καλαμαρά στρατιωτικό-ποιητή και στέλλει μου ερωτικά γράμματα... τωρά πόθεν το εσυμπεράναν τούτο εν να σας γελάσω, αλόπος που τα γραμματόσημα (!)

Αν και κάτι μου λέει ότι εν ετέλειωσε η εψεσινή μας κουβέντα.

Εσκέφτηκά το τις εκατομύριες φορές που με ρωτά η μάμμα μου αν είμαι λεσβία να της απαντήσω:

"Ναι ρε μάνα είμαι και έχω σχέση με την Marmite, ναι την κοπέλλα που εγνώρισες. Και είχα τα και με την Κωστούλλα και την Γιαννούλλα αλλά εσύ ενόμιζες ότι πάντα ήμουν μόνη μου και ότι έν κουμαντάρω να κάμω σχέση. Και θυμάσαι τσίνη την εποχή που ήμουν όπως τον όσιο Ονούφριο μες στο δράμα κι ερώτας με ντάμπου χώ και εν σου έλεα? Είχα χωρίσει αλλά επειδή έν είμαι στρέιτ άρα εν ήταν με άνδρα που ήμουν εν σου είπα τίποτε, όπως κάμνουν οι "νόρμαλ" μάνα-κόρη (τουλάχιστον στα έργα) που όταν χωρίσει η μητσιά που τον μητσήν πάει στην μάμμα της και συμβουλέφκει την και παρηγορεί την. Και ύστερα πώς να ζητάς να έχουμε μια Άλφα σχέση δεμένη εμείς οι θκιό αφού ένηξερεις τίποτε για μένα και αφού και να μάθεις εν να το κατακρίνεις?"

Κι ό,τι βρέξει ας κατεβάσει.

Με εκτίμηση,
η Killa Flava της Marmite

(Almost) Interactive - Round 2

Όπως και την προηγούμενη Πέμπτη, άυριο 12 Αυγούστου θα συνεχίσουμε τα πειράματα με την "εκπομπή". Στις 8 θα ξεκινήσουμε την αναμετάδοση και όσοι θέλουν να γίνουν πειραματόζωα μπορουν να ακολουθήσουν τις οδηγίες που βρίσκονται εδώ.

Αν και είμαστε ντροπαλές, αύριο θα κάνουμε προσπάθειες για να γίνουμε πιο interactive!

Και, όπως και την προηγούμενη βδομάδα, αν έχετε απορίες η κάποια δυσκολία, θα μας βρείτε στο chat που δημιουργήσαμε ειδικά για την εκπομπή. Λεπτομέριες θα βρείτε στο ίδιο post.

Με εκτίμηση,

Killa Flava και Marmite

Όταν η έξοδος από το τουλάππιν δεν είναι αρκετή (part 2)

(Συνεχίζεται που δαμέ)

“Ναί. Είμαι λεσβία”, απάντησα τους.

Τζαι τζείνο ήταν. Ούλλα επαγώσαν…

Λαλούν πως υπάρχουν 7 στάδια μέχρι την αποδοχή μιας κατάστασης. Ελάτε να τα τικκάρουμεν μαζί:

1. “Shock! Έν το πιστεύκουμε! OMG κακόν που μας ήβρεν!!” [Tick στο Shock/Disbelief]

2. “Αποκλείεται!! Αρνούμαστε! Εν είσαι! Είσαι πολλά μιτσιά για να ξέρεις. Εν οι παρέες σου που σε παρασύραν! Εν τούτες οι λεσβίες που κάμνεις παρέαν!” [Tick στο Denial]

3. “Εν θα φκείς που σπίτι να πάεις να την έβρεις ΤΖΕΙΝΗΝ! (σημείωση: τζείνη = η τότε σχέση μου.) Κομμένο τζαι το κινητόν, κομμένο τζαι το σταθερό να μεν μπαίνεις στο ίντερνετ να γνωρίζεις κόσμον να σου βάλλει ιδέες (μιλούμεν για τον καιρό της dial-up σύνδεσης). ” [Tick στο Anger]

4. “Σκέφτου τι θα πει ο κόσμος? Πως θα το πούμε της θείας/γιαγιάς/περιπτερούς? Αν το μάθουν τι θα γίνει? Δηλαδή εν θα παντρευτείς? Εν θέλεις να κάμεις μωρά? Εννα μείνεις μόνη τζαι έρημη? Δυστυχισμένη κουκκούφα?” [Tick στο Bargaining (αν μετρούν για Bargaining τούτα..)]

5. “Εν εμείς που φταίμε? Τι εκάμαμεν λάθος? Εν έπρεπε να σε μεγαλώσουμε έτσι / να σου δώκουμεν τόσην ελευθερία / να σου έχουμεν τόσην εμπιστοσύνην” [Tick στο Guilt]

6. Ξανά “Τι θα πει ο θείος/παππούς/ περιπτεράς”. Ξανά “εν θα κάμεις μωρά”. “Εννα είσαι δυστυχισμένη τζαι συ τζαι μεις.” [Tick στο Depression (νομίζω).]

Ως δαμέ εκάμαμεν τα ούλλα.

Τα σημεία όμως που αναφέρω πουπάνω εν τα περάσαμεν σε μιαν συσταρισμένην σειρά όπως στα έργα. ‘Ερκουνταν κούλλου-μάκκα μέσα στις επόμενες 1-2 εφτομάδες, κάποιοι αριθμοι που τον έναν γονιόν τζαι κάποιοι που τον άλλον.

Υπάρχει όμως τζαι το σημείον 7. Το acceptance. Η αποδοχή δηλαδή της κατάστασης ως έχει. Όπως στα έργα. Το 7 εν πολλά περίεργο σημείο. Μπορώ να πω ότι ήταν στιγμές που ένοιωθα ότι επέτυχα το. Το πρωί της επομένης μέρας, μετά που εμάθαν, ήρτεν η μάμα μου μέσα στο δωμάτιο μου. Είχα την πόρτα μου ξεκλείδωτη για πρώτη φορά μετά που πολλήν τζαιρό. Εγω μόλις την είδα έβαλα τα κλάματα. Νομίζω που αντροπή, εν εμπόρουν να την δω μέσα στα μμάδκια. Είπε μου οτι εν την κόφτει ήντα’ν’που είμαι τζαι ότι εννα με αγαπά πάντα. Εγω εσυνέχισα να κλαίω. Ήταν το σημείο 7 που την πλευρά της, τούτη η πρώτη αντίδραση.

Μετά επιστρέψαμεν στα σημεία 1-6 πασανάκατα.

Τζείνο το καλοκαίρι που εμάθαν, επέρασα το σε μεγάλο βαθμό κλεισμένη μέσα στο σπίτι, χωρίς ιδιαίτερη επικοινωνία με τον έξω κόσμο. Μέσα σε τζείνο το δωμάτιο που ενόμιζα πως έμπαινα μέσα τζαι ούλλα τα προβλήματα εμινήσκασιν πόξω. Εξανάρχισα να κλειδώνω την πόρτα μου.

Μετα είχα ξανά το ελεύθερον να φκαίνω τζαι (ξανά οπως πριν) να μεν πολλοδιώ λοαρκασμόν. Φυσικά άμμαν ήταν να έρτει να με συνάξει καμια γκέυ φίλη μου οι γονιοί μου μόνον που εν εκαρτερούσαν πόξω με το δίκαννον.

Ήταν που επιλογήν που εμίνησκα μέσα όμως. Που επιλογήν τζαι που τύψεις για το ΄κακόν’ που τους επροκάλεσα, εκλειδώνουμουν μέσα στο δωμάτιον μου για να μεν το συζητούμεν άλλον. Για να μεν υπάρχουν αντιπαραθέσεις.

Τζαι σιγά σιγά εξαναμπήκεν το φθινώπορο, εξανάρκεψα να πιέννω σχολείο, τζαι οι συζητήσεις για το θέμαν ελλιάναν. Εγώ εζούσα την προσωπική μου ζωή αθόρυβα, τζαι για να τους δείξω οτι εν έγινα άλλος άθρωπος έξω που το τουλάππιν, επροσπαθούσα με πολλήν ζήλο να τους κάμνω περίφανους σε ούλλους τους άλλους τομείς. Έχτισα μιαν ασπίδαν γυρόν τους, επροστάτευκα τους πρώτα πρώτα που μέναν την ίδιαν, τζαι ύστερα που τις ‘κακές γλώσσες’. Ήμουν μια κόρη υπόδειγμα, για να μεν μπορεί κανένας να πει κατζιάν κουβέντα για μας. Για ούλλους μας. Εξέχασα το σημείον 7, τζαι εζούσα την κάθε μου μέρα που το 1 ως το 6. Σε ούλλους τους άλλους τομείς.

Έναν χρόνο μετά, έκαμεν τζαι ο παπάς μου μιαν άγαρμπη προσπάθεια να με πάρει να πιουμεν μπύρες στο Bastione (για όσους θυμούνται..) για να μιλήσουμεν. Ερώτησε με αν είμαι ευτυχισμένη. Είπα του ψέματα πως ήμουν. Τζαι μετά πάλε στην σιωπή.

Ήταν φάσεις φάσεις που ενόμιζα ότι το εφτάναμεν το 7, αλλά εν επίεζα την κατάσταση επειδή εθωρούσα τους πως επειράζουνταν τζαι έν έθελα ούτε να τους στεναχωρώ, ούτε να τους προκαλώ. Λλίο αργότερα εγω έφυα για σπουδες. Λείπω τζαι έλειπα πολλά χρόνια. Τζαι η σιωπή εσυνεχίζετουν.

Εκτώς που ένα τελευτάιο περιστατικό: Πριν 2-3 χρόνια η μάμα μου έκαμνεν κολητή παρέα με έναν gay. Εγώ επήρα το ως θετικό βήμα. Μιαν νύχταν ήρτε σπίτι μας τούτος, τζαι ήταν αναστατωμένος επειδή κάτι έπαθεν με τον φίλο του. Η μάμα μου επαρηγορούσε τον. Εγω εζάωσα που την έβλεπα σε τούτο τον ρόλο. Σε κάποια φάση γυρίζει ο τύπος τζαι λαλεί της: “’Εν είμαστε τζαι μεις πλάσματα? Εν μας αξίζει η ευτυχία?” Η μάμα μου είπε του “Ναι.”

Γυρίζει τζαι θορεί με εμέναν ο τύπος τζαι λαλεί μου: “Eσένα που έμαθε η μάμα σου έν ήθελε να έισαι ευτιχισμένη?”

Εγω έσβησα. Πρώτον έν ήξερα ότι η μάμα μου εσυζήτισε το θέμα μου με άλλους. Τζαι δεύτερον ήταν η πρώτη φορά που αννοίετουν έτσι κουβέντα μετά που πολλά χρόνια. Εγεμώσαν τα μμάδκια μου. Εμάσησα μιαν απάντηση που πρέπει να ήταν “ναι”. Η αλήθκεια έιναι πως εν ήμουν σίουρη. Γυρίζει η μάμα μου τζαι λαλεί:

“Εμείς απλά ανυσηχούμεν οτι η ζωή που δκιαλέξετε εν δύσκολη.”

Τζαι εγύρισεν τζαι είδε με. Νομίζω τζαι τζείνης τα μμάδκια της πρέπει να εγεμώσαν.

Τζαι μετά εξανάρτεν η σιωπή. Ούτε με ρωτήσαν ποττέ τι κάμνω στα ξένα τζαι με ποίον, τζαι γω ακόμα προσέχω να μεν καταλαβαίνουν οτι έχω προσωπική ζωή αμαν έρκουμαι πίσω. Τζαι νομίζω ο λόγος που εν ρωτούν ποττέ εν επειδή μάλλον εν θα τους αρέσει η απάντηση που εννα πάρουν.

Που μας αφήνει τούτο? Στον ιδιο παρονομαστή? Ίσως η έξοδος που το τουλάππιν να μέννεν απλά μια κίνηση. Ίσως να μέννεν τζείνο το σημαντικό. Που την άλλην ισως απλά η έξοδος να μέννεν αρκετή. Όταν με ρωτούν άλλοι αθρώποι αν ξέρουν οι γονιοί μου για μέναν λέω “Ναι” αλλά κάμνω τζαι μιαν γκριμάτσα ταυτόχρονα. Τζαι που το ξέρουν, τι? Το πιο σημαντικό βήμα εν το επόμενο? Αναγκάζεις τους να το δεκτούν? Τι κάμνεις?

‘Ισως να έπρεπε να αρκέψω, τωρα που εννάρτω πισω στην Κύπρο μόνιμα, όπως έκαμα τζαι με το τσιάρον. Ντροπαλά βηματούδκια μωρού. Μπροστά τους. Όσπου να συνηθίσουν. Στο κάτω κάτω η σεξουαλικότητα του πλασμάτου, τα γέριμα, έννεν όπως το τσιάρον. Εν τζαι σκωτώνει.

Με εκτίμηση,

Η Marmite της KillaFlava

Όταν η έξοδος από το τουλάππιν δεν είναι αρκετή (part 1)

Μέσα στον ίδιο χρόνο οι γονείς μου εμάθαν δύο συγκλονιστικά fun-facts για την ζωή της τότε 17χρονης κόρης τους. Ποττέ εν εκατάλαβα ποιό υποψιάζουνταν πρώτο, ούτε τζαι ποιό τους επείραξε πιο πολλά. Τζαι κανένα που τα δκιό έν ήταν προσχεδιασμένο.

Το πρώτον ήταν πως εκάπνιζα. Θυμούμαι τζείνα τα χρόνια της εφηβίας εγώ ενόμιζα πως το υπνοδωμάτιο μου ήταν διαμέρισμα. Έμπαινα μέσα τζαι εκλείδωνα την πόρτα τζαι ήμουν με την ψεθδαίσθηση πως ό,τι εγίνετουν τζειμέσα ήταν να μείνει για πάντα κρυφόν. Εκρεμανταλλίζουμουν πόξω που το παράθυρο τζαι εππουφφούριζα ανενόχλητη, σάννα τζαι η κλειδωμένη πόρτα εκρατούσεν την μυρωδκιά μακριά που το υπόλοιπο σπίτι. Άμμαν ήταν να έχω καμιάν έξοδο, εκλείδωνα την πόρτα τζαι κανένας εν εμπόρεν να μπεί μέσα. Έτσι εσκέφτηκα πως ήταν καλή ιδέα τα όφκαιρα πακκέττα που τα τσιγάρα να τα φυλάω μέσα στο δωμάτιο μου. Αφού κανένας εν θα μπορούσεν να μπει μέσα! Εστοίβαζα τα πακκέττα τζαι εκολλούσα τα μεταξύ τους με τέλλα, σε ένα πυραμυδοειδές σχήμα το οποίο είχα σκοπό να βάψω στο τέλος. Τάχα θα γίνετουν γλυπτό. Ο εφηβικός νους εν αψυχολόγιτο πράμα.

Οι γονείς μου, περιττό να σας πω, επάθαν πατατράκ. Οι καημένοι οι αθρώποι είσσιεν εφτομάδες να πατήσουν πόδι μέσα στο υπνοδωμάτιο τζαι ήταν πραγματικά απελπισμένοι που την μυστικοπάθεια, αλλά τζαι με το τόσο θρασος μου να τους γράφω στα πιο παλιά παπούτσια του κόσμου τζαι να κλειδώνω όποτε ήταν να φκώ που το δωμάτιο μου. Σίουρα εμετανιώναν την ώρα τζαι την στιγμή που αποφασίσαν να βάλουν πορτα με κλειδαριά.

Μετά που τόσα χρονια, εν τζαι αδικώ τους για τις πράξεις τους σε τούτη την περίπτωση. Τζαι γω στη θέση τους μάλλον το ίδιο πράμα θα έκαμνα: Μιάν ημέραν που εκατέβηκα που το δωμάτιο μου στην κουζίνα χωρίς να κλειδώσω, εκάμαν έφοδο. Τζαι φαντάζεστε την έκπληξη τους άμμαν ήβραν πάνω που 20 πακκέττα τσιγάρα συνάμενα μέσα στο παιδικό μου υπνοδωμάτιο. Τζαι όι απλά συνάμενα, αλλά τζαι σε μιαν άκρως διασκεδαστική διαρρύθμιση που σίουρα εν ήταν σε θέση να εκτιμήσουν τζείνη την ωρα.

Δέν ήταν εύκολο να εξηγήσω τους λόγους για τους οποίους είχα το stock ενός μικρού περιπτέρου μέσα στο υπνοδωμάτιο μου. Τι να έλεα? Ότι έτυχε να έρτουν ταυτόχρονα 20 φίλες μου τζαι αφήκαν ούλλες που ένα πακκέττο, τζα ΦΥΣΙΚΑ κανένα έν ήταν δικό μου? Οτι έκαμα καιρό να τα μαζέψω τζαι ότι έν τα εκάπνισα ούλλα τζείνη την ημέρα?... Άρα.. τι? Έσσιει τζαιρό που καπνίζω? ΄Ηταν catch22 . Συμφέρει με να το ξέρουν τούτο? Ήταν να το πάρουν καλλύττερα έτσι?

Η κατάσταση εν είσσιεν σωτηρία. ΄Ετσι εν είπα τίποτε που τούτα ούλλα. Απλά έκατσα απέναντι τους τζαι έδειξα να παραδέχουμαι την κατηγορία χωρίς ιδιαίτερη μεταμέλεια.

Εθυμώσαν, εφωνάξαν, εμουρμουρίσαν. Εβάλαν με να υποσχεθώ πως εννα το κόψω. Εν το έκοψα. ‘Υστερα που λλία χρόνια εφτάσαμεν να μου φέρνουσιν τσιάρα αμμαν έρκουνταν να με δουν στο εξωτερικό. Εσυνηθίσαν. Πλέον πίννω τσιάρο ομπρώς τους σαν να μεν τρέσσιει τίποτε. Άρχισα ντροπαλά στην άρκη τζαι άψα την πρώτη φορά. Μέτα, πιο συχνά. Εσυνηθίσαν. Όϊ πως εν τους πιάννει μιαν στο τόσον να πετάξουν κανένα “Για είπες ήταν να το κόψεις..?” ή κανένα “Πάλε εννα άψεις? Τωρά το έσβησες”. Αλλά εν κάτι που αποδεκτίκαν. Τζι ας με σκωτώνει, το γέριμον.

Το δεύτερο πράμα ήταν πως μου αρέσκουν οι γιεναίτζες. Πως είμαι γκέυ. Λεσβία. Τζιβιτζιλού. Με όποιαν λέξη τζαι να το ακούαν, το αντίκτυπο εννα ήταν το ίδιο. (Με εξαίρεση το “Τζιβιτζιλού”, που μπορεί να μεν εξέραν τι σημαίνει).

Εν ήταν καθόλου προσχεδιασμένη η έξοδος μου που το τουλάππιν. Την ίδια εποχή που εκλείουμουν εκατομύριες ώρες μεσα στο υπνοδωμάτιο/διαμέρισμα, ήμουν σε μια μετέωρη κοινωνική φάση: Στην πιο glamorous version του κόσμου μετα το “The L word”, θα μπορούσαμεν να πούμε οτι είχα το “Shane” look. Στην στεγνή όμως version του κόσμου της τότε εποχής, στην καλύτερη θα μπορούσαμε να πούμε οτι ήμουν μια στερεοτυπική λεσβία. Έτσι, λίγο η εξωτερική εμφάνιση, λίγο οι ακραίες “φεμινιστικές” ιδέες, τζαι λίγο ένα ανώνυμο τηλεφώνιμα προς τους γονείς μου απο άτομο που παραμένει ακόμα και σήμερα άγνωστο, εμπήκαν σε βαθιές υποψίες.

‘Ενα βράδυ γυρνώντας απο έξοδο, ήβρα τους να με καρτερούν στο σαλόνι με τα φώτα αναμένα. Είχα ενα πολλά κακό προαίσθημα. Κουβέντα στην κουβέντα, εβρέθηκα μπροστά που δκιο φάτσες στενοχωριμένες ως τζει που εν πάει. Εγώ ακόμα δεν είχα καταλάβει γιατί. Τζαι ήρτε η ερώτηση που εν επερίμενα στ’αλήθκεια να έρτει:

“Είσαι λεσβία?”

Όσες φορές τζαι αν παίζω τούτη την σκηνή μέσα στην κκελλέ μου, εν θωρώ πως εμπορούσα να απαντήσω κάτι διαφορετικό.

-----

Συνεχίζεται....

-----

MarmiteKilla (almost) Interactive (2)

Την Πέμπτη 5 Αυγούστου στις 20:00 μ.μ. θα ανοίξουμε το σύστημα αναμετάδοσης μας και με την βοήθεια σας, αγαπητά πειραματόζωα, θα δούμε αν δουλεύκει.

Για να μας ακούσετε με itunes:

Πατήστε πάνω σε τούτο το link. Λογικά θα ανοίξει το itunes μόνο του τζαι θα ξεκινήσει η αναμετάδοση. Δκιό ππαλλιές!

(Σημείωση: αν το δοκιμάσετε σήμερα εν θα δουλεύκει επειδή εν είμαστε σε broadcasting mode. Αύριο που τις 20:00 τζαι μετά ελπίζουμε να δουλεύκει μια χαρα!)

Για να μας ακούσετε με winamp:

1. Κατεβάστε το πιο πρόσφατο version του winamp που δαμέ.

2. Που τα Οptions (1) πιέννετε στο Browser (2) τζαι μετά πατήστε πάνω στο Web Search

(δετε την εικόνα πουκάτω)

3. Θα ανοίξει τουτο το παράθυρο:

4. Πατήστε πάνω στο address bar που φαίνεται στην πουκάτω φωτογραφία με κόκκινο, σβήστε τζείνο που έσσιει γραμμένο μέσα τζαι κάμετε copy / paste τούτο το link:

http://213.207.181.31:8000/listen.m3u

4. Πατήστε το go που εν δεξιά που το address bar.

Τζαι μετά θα μας ακούτε. Περίπου δκιό ππαλλιές!

Αν δεν τα έβρετε ή αν έσσιει οποιοδήποτε πρόβλημα, ανοίξαμεν ενα chat room ειδικά για αύριο. Εννα είμαστε μέσα που πριν τις 8:00 τζαι κατα τη διάρκεια της εκπομπής σε περίπτωση που τα βρείτε σκούρα, ή αν απλά θέλετε να περάσετε να πείτε ΄γεια΄.

Το chat room βρίσκεται δαμε.

1. Άμα πατήσετε πάνω στο link θα σας φκάλει σε τούτη τη σελίδα:

2. Δεν χρειάζεται να κάμετε λογαριασμό, ουτε και login. Απλά γράψετε το όνομα σας στο (1) τζαι πατήστε το enter room (2). (Δέτε την φώτο above.)

Τούτο θα σας φκάλει σε τούτη τη σελίδα:

3. Για να συνδεθείτε απλά πατήστε το Join Chat. (Δείτε την φώτο above).

Ελπίζω να εκάλυψα ούλλα τα σημεία τζαι να μεν σας εκούρασα. Αν έσσιετε απορίες αφήστε σχόλιο σήμερα, αλλιώς μπορείτε να μας μιλήσετε αύριο, στο chat room ή αφήνοντας σχόλιο δαμέ.

Με εκτίμηση,

Η Marmite της Killa Flava.

Ο Κωστής και η τουλάππα

Εψές εφκήκα με τον φίλο μου τον Κωστή. Γνωριζούμαστε που το σχολείο, ήτουν ο μιτσής που με έπερνε σπίτι μετά τα Φροντηστήρια πας στην λαντούαν του χωρίς να αγχώνουνται οι γονιοί μου άμπα και λατσίσει με ή πηδ:%$# με. Βλέπετε, εν ο ιδανικός γαμπρός που ονειρεύκεται κάθε μάνα για την κόρη της. Και όμορφος και ευγενικός και τωρά που εξαπόλησε την λαντούα κι έπιασε το Άουτι εγίνηκε ο πρίγκηπας που καρτερά η μάμμα μου πως αύριο μεθαύριο εννάρτει με τα φκιόρα και το δαχτυλίδι να με ζητήσει.

Όπως και να 'χει, ο Κωστής ποττέ δεν μου εκολλήθηκε. Είμαστεν όπως τα αδέρφκια, χρόνια τωρά, φκαίνουμε και πίνουμε τα ποτά μας και κόφκουμε τις κουβέντες μας, αλλά ο Κωστής ένηξερε για τις σεξουαλικές μου προτιμήσεις, ως εψές... Εν φκαίνω πόξω που το τουλάππιν συχνά. Εν θεωρώ πως αφορά τον οποιονδήποτε ποιαν βάλλω στην καρκόλαν μου, αλλά με τον Κωστή επαίζετουν η ειλικρίνεια στη φιλία μας. Εσκέφτηκα το πολλές φορές να του το έλεα για να ποφύω τις ερωτήσεις του τύπου "έχεις φίλο?" ή "γιατί εν έχεις φίλο?" ή "εν σου αρέσκει κανένας?" Εσκέφτηκα το να του το πώ και επειδή εν ένιωθα πως ήμουν 100% ο εαυτός μου μαζί του αλλά και για χάρην της φιλίας μας ήτουν πιό σοφόν να του το πώ...

Έτσι, μετά την πρώτη μπύρα, έκαμα έναν μικρό πρόλογο και λαλώ του:
- Κωστή μου, πρέπει να σου πώ κάτι για μένα που εν ήξερες, κάμε την καρκιάν σου πέτρα.
-Ναι...
Θορώ τον σάννα και εταράχτηκεν, εχαμήλωσεν το δείν του και εσφίχτηκεν. Άμπα και εκαρτέραν ερωτική εξομολόγηση? Άμπα και όντως εσφίγγετουν για να κάμει την καρκιάν του πέτρα?? Συνεχίζω τον πρόλογο μου, είπα να του το πώ με το μαλακό έτσι όπως τον είδα:

-Ωφείλω να σου το πώ επειδή γνωριζούμαστε χρόνια... Αρέσκει μας το ίδιο φύλο.
Εγέλασεν, νομίζω εκοτσίνησε κι όλας και λαλεί μου:

-Σοβαρά? Εν εχω κανένα πρόβλημα!

Και τσίνον ήτουν. Η νύχτα ετσσίλησεν ομοιόμορφα, είπε μου καλά έκαμα και είπα του το και μετά αλλάξαμε συζήτηση σαμπός και είπα του ότι αρέσκει μου η τασσινόπιττα. Έκαμεν μου εντύπωση το πόσο ανοιχτόμυαλος εν με το θέμα, αλλά επροβλημάτισεν με κι όλας η κούλ αντίδραση του.

Τελικά εν ξεπερασμένο να φκαίνεις που το τουλάππιν?


Με εκτίμηση,
η Killa Flava της Marmite

KillaMarmite (almost) interactive

Πιλοτικά τούτη την εφτομάδα θα κάμουμεν μιάν "ραδιοφωνική" εκπομπή που θα μπορείτε να την ακούσετε που το itunes ή που το winamp. Κάτι σαν podcast(?), αλλά ζωντανό.

Επειδή η ιδέα βρίσκεται σε πειραματικό στάδιο, μάλλον σε τούτη την πρώτη φορά απλά θα παίξουμε λλίη μουσική τζαι σιγά σιγά ίσως να γίνει εβδομαδιαίο πρόγραμμα. Όποιος θέλει ας κοπιάσει να του πιάσουμεν συνέντευξη!

Ακούμεν αντιδράσεις και προχωρούμεν ανάλογα. Προτεινόμενη πρώτη μετάδοση την Πέμπτη 5 Αυγούστου στις 20:00 μ.μ. Όποιος μπορεί να μας ακούσει για να δούμε: πρώτον, οτι όντως δουλεύκει το σύστημα και δεύτερον, αν σηκώνει πάνω που 2 ακροατές χωρίς να κάμει έκρηξη.

Για απορίες, διευκρινίσεις και σκοτεινά σημεία αφήστε μας σχόλιο.

Με εκτίμηση,

Η Marmite της KillaFlava

κι έτσι εκατάλαβα το

Ότι άρκησα να το καταλάβω, άρκησα. Παρόλο που όταν ήμουν μητσιά έπαιζα μάππα μες στες χωράφες με τους αρσενικούς, που επάτουν πόιν για να μεν φορήσω φούστα και που έτρωα ξενέρα όποτε μου εφέρναν δώρο κούκλα Μπάρμπι επειδή ήθελα στρατιωτάκια. Έννεν απαραίτητες προυποθέσεις που σε κάμνουν λεσβία τούτες όμως... ένει? Το βασικό εν η σεξουαλική προτίμηση, τα άλλα εν και λλίο στερεοτυπικά αν με ρωτάτε. Το σίουρο εν ότι τους άντρες ποττέ εν τους επροτιμούσα... ή έστω, τσίνοι οι ελάχιστοι που μου αρέσκαν- ίνταλος ετύχενε- εμοιάζαν με κορούες. Αλλά και πάλε εν το θεωρούσα περίεργο.

Θυμούμαι στο Λύκειο, ερωτήσαν με οι συμμαθήτριες μου πως και δεν είχα σχέση. Επήρα το πολλά προσωπικά, λαλώ τους "Τι υπονοείτε, ότι είμαι λεσβία??" Σημειώστε ότι τσίνο τον καιρό είχα το πρώτο μου crash με μια στρέιτ συμμαθήτρια μου και εκαρτέρουν την κάθε πρωί να μου πεί καλημέρα αλλιώς εν ήταν να μου πάει καλά η μέρα, αλλά και πάλε να μεν το είχα καταλάβει..? Θρεφτάρι του κατηχητικού με τα Κύριε Ελέησον και τα κομποσκοίνια, όποτε έκαμνα τούτη την "αμαρτωλή" σκέψη αυτόματα εσβήνετουν. Μόνο στο πίσω-πίσω μέρος της κκέλλες μου, ελάλουν, εαν κάποτε μου τύχει εν να δοκιμάσω.

Ήτουν και οι εποχές τότε διαφορετικές. Φταίει και το ότι εν και είμαι και κοινωνικόν (ζώ)ον και κακά τα ψέματα εαν δεν κάμνεις τα Ππι Αρ σου και τις γνωριμίες σου εν ακόμα πιο δύσκολο να γνωρίσεις άτομα τις φάρρας σου. Εν είχαμε με ομάδα Accept, με (real) L Word, με Secrets, με Escape τότε. Η μόνη επαφή ήτουν μέσω του mIRC. Και άτε μες σε τσίνον ούλλο το κόσμο τον χωσμένο που πίσω που τις οθόνες να σταβρώσεις πλάσμα της προκοπής. Εν ήξερες μεν αν σου εμίλαν άντρας που το έπαιζε λεσβία, με αν δεν ήταν καμιά ασχημοθκιάρτηστη και λλίον ψύχας και λλίον 20 χρόνια πιο μεγάλη σου κι εσύ ήσουν και ανήλικο... Κι όταν είσαι στην τρυφερήν ηλικία των 17, ενθουσιάζεσαι και πιστέφκεις τσίνα που εν να σου πούν τα άτομα τις φάρρας, επειδή έχετε ένα κοινό: Ότι σας αρέσκουν οι γυναίκες. Αλλά το θέμα μου εν άλλο.

Τσίνο τον καιρό ήτουν οι παραπάνω βαούμενοι μες στες τουλάππες τους. Εν ήταν trendy ακόμα στην Κύπρο να είσαι gay ή bi ή έστω gay friendly (όι πως τωρά αποδεχτήκαν μας, αλλά υπάρχει βελτίωση). Τότε ήτουν που το είχα βάλει στόχο να έβρω γκόμενο (!) Όμως εν και ήταν σαμπώς και είπα, θέλω παγωτό ας πεταχτώ να γοράσω... Ο ένας έτσι, ο άλλος άλλοσπος-είμαι που είμαι και λλίον πελλομαγνήτης και λλίον μαλακομαγνήτης- η μεγαλύτερη μου σχέση εκράτησε 1 μήνα και τσίνο με το κούντημα.

Ώσπου κι ύστερα ήρταν οι μέλισσες (που λαλεί και ο Ξανθούλης). Εβρέθηκε μια στρέιτ γνωστή, στρέιτ γνωστής που ήξερε μια ομοφυλόφιλη κι εγνώρισε μου την κι εμένα. Ένηξερω αν ήταν η περιέργεια μου, ή οι τάσεις του Superman που ήθελα δηλαδή να την βοηθήσω τάχατες να ισιώσει, ή οι ηθικοί μου φραγμοί που έλκουνταν που τον πειρασμό. Το σίουρο εν ότι αν ήταν κάποια στρέιτ στη θέση μου εν θα ασχολείτουν παρα πάνω. Κι έτσι εκάταλαβα το επιτέλους, αν και επέρασε καιρός να το αποδεχτώ κι επέρασα και καιρό μετά που ήμουν κατα φαντασίαν στρέιτ.

Τωρά γιατί σας το είπα τούτο ένηξερω. Αν θέλετε πάντος γράψετε στα σχόλια κι εσείς τις ανάλογες εμπειρίες σας. Προτινόμενη καλοκαιρινή ταινία το "My Summer of Love".

Με εκτίμηση,

η Killa Flava της Marmite


PS Πολλά φιλιά στη Marmite μου που λείπει κι εκρύανε το πλευρόν μου